Doof zijn op het regulier onderwijs

Jackson is begonnen aan week 4 op de reguliere basisschool, tijd voor een update!

Er waren geen tranen aan de schoolpoort, niet bij mij en niet bij Jackson. Het is goed dat we op voorhand al 2 keer een ochtend zijn gaan wennen, dat maakte de eerste echte dag veel gemakkelijker. Als welkom hadden de kindjes uit zijn klas 2 liedjes mét gebaren geleerd, hoe lief is dat? Jackson heeft een goede plek gekregen in de kring, recht voor de juf. De tolk staat naast haar en ik zie hoe Jacksons ogen haar handen volgen. Ze vullen elkaar zo mooi aan, de juf en de tolk. Jackson volgt hen echt beiden. Van gesproken taal naar gebarentaal en weer terug. Ik vind het fascinerend mooi om te zien, ik kan er uren naar kijken maar dat kan natuurlijk niet.

Op de hoogte blijven
Gelukkig koppelen de juffen en de tolken veel en snel terug naar ons. Ze vinden dat het goed gaat. Alsof de tolk er altijd al geweest is, de kinderen uit de klas maken er in ieder geval geen probleem van. Ik heb via de app van de school nog een kort berichtje geplaatst aan alle ouders uit de klas met een beetje extra uitleg, dat opent ook direct een gesprek aan de schoolpoort. Ik hoor dat sommige kinderen de gebarentaal reuze interessant vinden en er thuis over vertellen. Via een tolkenschriftje en een groepsapp houden de tolken en ik elkaar op de hoogte. Iedere dag komen er naamgebaren bij, of worden er nieuwe gebaren verzonnen voor dino’s. De app is dan heel dankbaar omdat de tolken filmpjes maken waarin ze de nieuwe gebaren voordoen.

Spelenderwijs leren
Spelenderwijs krijgen de kinderen uit de klas ook tips. Dat ze Jackson best even aantikken als ze iets willen zeggen. Sociaal niet betrokken zijn in de klas is een grote valkuil en iets waar ik me zorgen over maak, nog meer dan over zijn toekomstige schoolresultaten. Concreet voorbeeld: op het schoolplein vraagt een meisje aan Jackson of ze mee mag rijden in zijn kar/wagen. Jackson heeft het niet gehoord, het meisje loopt weg. De tolk ziet dit gebeuren en vraagt het meisje om Jackson eerst aan te tikken en het hem dan nog eens te vragen. Dat doet ze. Waarop Jackson antwoordt: ‘maar natuurlijk mag je meerijden!’ Het zijn die kleine dingen (die je kinderen niet kwalijk kunt nemen, maar waar je ze wel in kunt begeleiden ) die een wereld van verschil maken.

Zo mooi kan het zijn
En wij kunnen trouwens nog wat leren van die kleuters. De juf had ze een nieuw liedje geleerd over dino’s (het thema deze periode, iets van met je gat in de boter vallen). Op het einde van het lied mochten de kinderen heel hard brullen. In de kring vroeg de juf aan Jackson of hij dat wel prettig vond. ‘Nee’ was zijn antwoord. Waarop de kleuters zelf voorstelden om dan maar zonder geluid te brullen. Dan kun je mij dus opvegen. Wat een helden.

Ouders die naar me toekomen en hopen dat hun kinderen iets opsteken van de gebarentaal in de klas. Een meisje dat van zodra de tolk begint enthousiast alle gebaren probeert na te doen. Kinderen die aan de tolk of Jackson komen vragen wat het gebaar is voor zee. Jackson die aan de tolk uitlegt wat het gebaar voor Freek Vonk is. En samen met haar gebaren verzint voor de Velociraptor, Stegosaurus, Ankylosaurus en Elasmosaurus.

Zo mooi kan het dus zijn, doof op regulier onderwijs. We zitten pas in week 4, dat weet ik ook wel. Maar het voelt goed. Jackson zei vanochtend nog ‘mama ik vind het leuk op school’. Wellicht is dat morgen weer anders, je weet het nooit bij een kleuter. Over de gym is hij nog erg onzeker, maar ook hier veel begrip van school. Achteraf is hij dan zelf verbaasd omdat hij de gymles toch wel leuk vond en krijgt de juf een dikke knuffel.

Noodzaak
Meer dan ooit ben ik overtuigd van onze keuze voor een tolk in de klas, wat een ontzettende meerwaarde, meer nog, wat een noodzaak. Ik weet niet hoe Jackson zich staande zou houden in een klas met 29 kinderen zonder die extra ondersteuning. Zeker na de middag, als de vermoeidheid toeslaat, is het moeilijk om aandachtig te blijven luisteren. Wij hebben in deze paar weken zijn gebaarvaardigheid ook zien toenemen, dat stimuleert ons ook weer om extra ons best te doen. Het niveau van de tolk zullen wij nooit evenaren, maar een spannend verhaal over een paar gevaarlijke dino’s met scherpe tanden is geen probleem!