Dag KinderThuisZorg!
De verwachting was, na 2 maanden ziekenhuis, dat Bommel met een half jaar over de ergste mankementen heen zou zijn gegroeid. Zo zeiden de artsen. Haar slappe luchtpijp, haar periodieke ademhaling, het zou allemaal vanzelf overgaan. Daarna zouden onze zorgen en problemen voorbij zijn dachten we. ‘Gewoon’ een slechte start, meer niet. KinderThuisZorg zou dus ook niet lang nodig zijn. Hoe anders is het gelopen…! Inmiddels zijn we 3 jaar verder en heb ik zojuist ‘onze’ kinderverpleegkundige van KinderThuisZorg voor het laatst uitgezwaaid. Nooit gedacht dat afscheid nemen van hen zo moeilijk zou zijn…
Daar gaat dat vertrouwde gele autootje. Voor de laatste keer rijdt het de straat uit met onze lieve verpleegkundige aan het stuur. Nu komt ze alleen nog voor kortdurende / ambulante zorg. Het wordt stil in huis. Menigeen zal nu denken: “Heerlijk toch? Dan heb jij je huis weer voor jezelf.” Maar zo voelt het helemaal niet. Want ergens in de afgelopen 3 jaar is het gebeurd. Stukje bij beetje werden deze betrokken en bevlogen dames onderdeel van ons gezin. Van ons dagelijks leven. Ze kwamen lange tijd ruim 3 dagen per week voor Bommel zorgen. We deelden met hen de zorg voor haar. En ongemerkt zorgden ze daarmee ook voor ons als gezin.
Eindelijk hulp
Natuurlijk heb ik wel eens een dag gehad dat ik dacht: had ik het huis & Bommel maar even voor mij alleen. Maar dat kwam zelden voor. Ik heb dan ook niet moeten wennen aan de ‘vreemde’ verzorgers van mijn moppie in ons huis. Het voelde meteen goed. Sterker nog, ik was zo ontzettend blij en opgelucht toen KinderThuisZorg bij ons begon. We stonden er niet langer alleen voor. Het was, zeker het 1e jaar, zo overweldigend allemaal. Er kwam zoveel op ons af. De verpleegkundigen van ons KinderwijkTeam hebben ons hier fantastisch doorheen gesleept en ons op medisch verzorgend vlak veel geleerd.
Altijd aanwezige steun
Ondanks dat het professionals zijn die bij je thuis komen, krijg je toch een band met elkaar. Meerdere dagen per week bij iemand in huis voor hun zieke kindje zorgen… dan neem je een bijzondere positie in, in het leven van een gezin. Althans, zo heb ik het wel ervaren. Op een prettige manier altijd aanwezig. Ik merk dan ook dat ik niet goed onder woorden kan brengen wat dit afscheid van het bijna dagelijkse contact met me doet. Ook al nemen we nog niet definitief afscheid van elkaar. Wat hebben we met elkaar veel beleefd de afgelopen 3 jaar. Ups, downs, sprongetjes, slapeloze nachten, ziekenhuisbezoeken, herstel en extra zorg na operaties, verdriet en vreugde. En niet te vergeten alle keren dat we extra belden omdat Bommel haar sonde er uit had getrokken…! Jullie hebben het allemaal van dichtbij met ons meegemaakt en Bommel omringd met de beste verpleegkundige zorg die zij zo hard nodig had.
Lieve KinderThuisZorg
Lieve KinderThuisZorg, en in het bijzonder lieve dames van KinderwijkTeam 11, ik ben zo dankbaar dat jullie er zijn en voor wat voor prachtig werk jullie doen. Het is tijd om andere kindjes, die het op dit moment harder nodig hebben, te overladen met jullie deskundige zorg. Ze zijn bij jullie zeker in goede handen! Want mede dankzij jullie zorg, liefde en aandacht voor Bommel zijn we op het punt dat we op onze eigen benen kunnen staan. We bellen nu alleen nog als het ècht nodig is.
Ondanks dat we jullie enorm gaan missen vieren wij hier een feestje. Want hoe mooi is het dat Bommel zo ver is gekomen dat ze jullie niet meer nodig heeft?! Een jaar geleden had ik dat niet gedacht en moet je nu eens zien waar we staan. Een reuze mijlpaal!
Wat dat betreft zijn jullie in mijn optiek het medische equivalent van Mary Poppins. Jullie geven een kindje al jullie aandacht en zorg, tot het gezin het zelf kan en jullie niet langer nodig zijn. Er zijn dan ook geen betere woorden om mee af te sluiten dan die van Mary zelf: wat jullie doen is gewoonweg ‘super-cali-fragilistic-expialidocious’!
