Levend verlies

Bommel wordt dit jaar 10. Het liefst zou ik de tijd nu stoppen. Dan blijft ze voor altijd klein.

Tom, de zoon van Esther, gaat ergens anders wonen. Dat brengt allerlei emoties met zich mee.

Deze foto van mijn dochters kan me soms ineens raken. Het lijkt een foto uit een ander leven. Een niet-zorgintensief leven.

Soms hè, soms heb ik het er zo mee gehad, dat je altijd afhankelijk bent van anderen.

Ik las over artsen die een genetische pleister kunnen ontwikkelen. Was er maar zo’n pleister voor Bommel…

Bommel wordt vandaag 7 jaar. Dit soort dagen blijven toch altijd bitterzoet…

Bommel moet over naar de Wet Langdurige Zorg. Gesprekken hierover zijn niet altijd even makkelijk…

Fiene zit huilend in bed: Mijn zusje is anders en wordt nooit meer normaal. Dit zorgde voor een bijzonder gesprek.