De nacht voor Kerstmis

“Twas the night before Christmas, when all through the house not a creature was stirring, not even a mouse.“, net als A Christmas Carol van Charles Dickens, een echte kerst klassieker. Het einde van het jaar is een heerlijke periode vol nostalgie & traditie, van reflectie & bezinning. Een tijd van het gezellig bij elkaar kruipen van familie en vrienden. Ebenezer Scrooge had daar niet zoveel mee op. Zijn leven veranderde echter totaal door het bezoek van de 3 geesten van kerst. Graag maak ik gebruik van zijn inzichten op deze nacht voor Kerstmis…

Past
Scrooge krijgt door “the ghost of Christmas past” te zien wat hij had, wat hij verloor en daarmee ook wat had kunnen zijn. Eigenlijk wil ik niet te lang stil staan bij het verleden. Ik heb er al vaak (genoeg) over geschreven dus je hoeft mijn blogs maar te lezen en je weet alles. Inmiddels is wel helder dat wij ons zorgeloze leven hebben verloren. Voor zover je zorgeloos kunt zijn met kinderen, natuurlijk! Tijdens de ziekenhuisopname was Bommel op haar slechtst. Het hing soms aan een zijden draadje. Het lijkt nu zo lang geleden. In die tijd was ik ook een soort geest. Een schim van mezelf. Je gaat kapot van binnen terwijl je tegelijkertijd sterker moet zijn dan ooit. Gedachten aan wat had kunnen zijn voegen niets toe. ‘Humbug‘ volgens Scrooge! Het is zoals het is. Gelukkig is dit ondertussen een redelijk gesloten hoofdstuk!

Present
Het was niet bepaald een saai jaar…! Het aantal consulten, onderzoeken en therapieën is niet meer te tellen. Onder behandeling staan in 3 ziekenhuizen is best druk. De BV Bommel heeft ons regelmatig opgeslokt. De resultaten van onze inspanningen, en met name die van Bommel zelf, mogen er dan ook zijn. Inmiddels weten we dat Bommel neurologisch niets mankeert, genetische afwijkingen danwel syndromen zijn niet gevonden, geen epilepsie aangetroffen en de MIC-KEY button is geplaatst en bevalt gelukkig goed. We wachten nog op de uitslag van een stofwisselingsonderzoek. De verwachtingen dat we iets gaan aantreffen zijn gelukkig niet hoog gespannen. De 4e polysomnografie is geweest: de saturatiemonitor mag helaas nog niet uit. En die diagnose… die lijkt er niet te gaan komen. Het is goed zo.

Future
In het verhaal van Dickens wordt het hart van Scrooge weer geopend. Dat is ook wat het krijgen van een kindje met je doet. Met een zorgintensief kindje gebeurd dat zeker. Heerlijk om het nieuwe jaar te beginnen met een lege ‘ziekenhuis agenda’! Geen idee wat de verdere toekomst ons gaat brengen. Maar geruststellend is de gedachte dat je dat in principe van geen enkel kindje weet. Zorgintensief of niet. En dat is meteen ook het mooie: alles is nog steeds mogelijk!

Kerstwonder
Ons kerstwonder is al geschied!
Bommel klapte voor het eerst in haar handjes bij het liedje ‘klap eens in je handjes’. In al zijn eenvoud en kleinheid is dit het grootste geschenk dat ze zichzelf en ons kan geven. Het is een teken van onbeschrijfelijk formaat. Het betekent dat ze dingen kan snappen, kan leren en kan communiceren. Het is een 1e stap. Een stap op weg naar een mooie toekomst!

Persoonlijk woord van Mantelmama
Rest mij nog een persoonlijk woord aan jullie. 5 maanden geleden ben ik gestart met deze blog. Wat er daarna allemaal op mijn pad is gekomen had ik nooit kunnen bedenken. Mijn 1e blogbericht is inmiddels ruim 500 keer gelezen; bizar! Voor mij persoonlijk is het een stukje van mezelf dat ik weer teruggevonden heb. Het meest waardevolle vind ik het contact met jullie. De reacties, de steun, het begrip en de herkenning over & weer. Het contact met collega mantelmama’s en papa’s. Daar ben ik ontzettend dankbaar voor. Bedankt allemaal!

Voor jullie allemaal de beste wensen en vooral veel gezondheid!
En voor dit jaar sluit ik af met de beroemde woorden van Clement Clarke Moore uit “Twas the night before Christmas“:

Happy Christmas to all, and to all a good-night!