Déjà vu

Ik ben met je kamer bezig. Spullen kopen, alles wassen, netjes opgevouwen in de kast. Het voelt als een déjà vu. Elk moment kan het belletje komen dat je hoog-laagbed zal worden geleverd. En ik denk terug aan de 1e keer dat ik je kamer, jouw kamer maakte…

Het was onze kastenkamer. Allerlei spullen waren er opgeborgen en er stond een bureau. De meubeltjes die we er in zetten kwamen van je zus. Zij had de commode en ledikant niet meer nodig. De roze gordijnen waren besteld en ik was de babykleertjes aan het wassen en uitzoeken. Een wieg geleend van vrienden. Alles om te zorgen dat het kleinste slaapkamertje in ons huis klaar was voor jouw komst. Alles zo zorgvuldig. Alles schoon. Alles op de juiste plek. We hadden er immers al 1. Dus we kenden het klappen van de zweep…

Plek maken
2 weken nadat je geboren werd, belandde je in het ziekenhuis. Thuis een leeg wiegje. Thuis ongebruikte spulletjes en kleren die je niet droeg. Totale leegte. Toen je na ruim 2 maanden ziekenhuis eenmaal thuis was, werd er plek ingeruimd. Plek voor de saturatiemonitor. Plek voor je medicijnen. Plek voor je voedingspomp. Plek voor alles wat ons nieuwe, zorgintensieve leven met zich mee bracht. Kleren waren te klein geworden. Speelgoed was niet passend voor wat jij kon. Maar lang, heel lang hebben we het met de rest van spullen kunnen doen.

Andere vorm
Je bent nu 4,5 en nu (pas) wordt het ledikant te klein en schop je alle spullen onbedoeld van de commode. Als je zit stoot je met je hoofd tegen de handige opbergplank die bij de commode hoort. Nu alleen niet meer zo handig. Het aankleedkussen is letterlijk uit zijn voegen gebarsten van het intensieve gebruik. Het hoog-laag bed komt, dus het is weer tijd om plek te maken. Je ‘grote meiden bed’ komt eraan. Al is het in een totaal andere vorm dan we hadden bedacht. Geen bed dat we zelf hebben gekozen, maar een standaard blank gelakt beukenhouten bed dat in hoogte verstelbaar is. Je wordt zo groot. Je wordt zo zwaar. En: je werkt niet helemaal zo goed mee als andere 4,5 jarigen. Dus het bed is zeker welkom, maar toch…

Groot of klein?
Zoals ik zei: jij hebt als 2e baby de kleinste slaapkamer gekregen. Je nieuwe bed zal er net inpassen. Eerst dacht ik nog dat wij onze slaapkamer naar zolder zouden gaan verhuizen, want Fiene moet en zal op haar eigen, vertrouwde kamer blijven. Daar wil ik voor haar geen concessies in doen. Maar toen bedacht ik me: wat heb jij nodig? Een bureau om je huiswerk aan te maken, hoeft waarschijnlijk niet. Een nachtkastje met een lamp zodat je nog kunt lezen, denk ik ook niet. En een plek waar jij je met vriendinnen terug kan trekken om te kletsen is ook niet waarschijnlijk.

Herkansing
Nu ik weer op jouw kamer sta, en de boel aan het voorbereiden ben, heb ik een déjà vu. Maar het voelt totaal anders dan toen… Wel weet ik nu beter wat je nodig hebt dan 4,5 jaar geleden. Ook gun ik jou meer dan een standaard kamer met een standaard blank gelakt beukenhouten hoog-laagbed. Dus koop ik verf en leuke, houten kistjes voor aan je muur als opbergplek. Ik heb een dekbedovertrek met hartjes en één met een konijntje erop. Ik heb je geboortekaartje (eindelijk) ingelijst. Net als foto’s van jou en van ons met z’n vieren. Alles om ervoor te zorgen dat die postzegel, die jouw kamer is, zo gezellig mogelijk is. Ook al ben jij er zelf voor de meer praktische dingen: verschonen, aankleden en slapen. Ik heb speciale waterdichte moltons besteld, omdat je nog niet zindelijk bent. En een XXL verschoningskussen met vrolijke handdoeken erbij om alles naast schoon, ook nog een beetje leuk te houden.

(Niet) standaard
Met jouw nieuwe bed in aantocht, verdwijnen langzaamaan alle spullen die bij een babyfase en bij het gewone kind zijn horen, en nemen de aangepaste hulpmiddelen de overhand. En net als in het ziekenhuis, waar we alle kamers en bedjes ‘versierden’ met jouw eigen lakentjes, knuffels en spullen om een beetje thuis naar het ziekenhuis te brengen, doe ik er nu ook weer alles aan om er een stukje Bommel en een stukje ons aan toe te voegen. Zo passen de standaard uitziende hulpmiddelen én jouw kamer beter bij het mooie, niet-standaard kind dat jij bent!