Bommel in therapie: Hoe vertel ik haar dat de wereld verging toen ze opgenomen werd?

Sinds kort zit Bommel ‘in therapie’. Bij een klinisch psycholoog. Mijn kind is 2,5 en gaat naar ‘de psych’… Traumaverwerkingstherapie: EMDR. Bommel kan niet praten, dus vertel ik het verhaal aan haar. Maar hoe moet ik haar de volgende keer nou gaan vertellen dat de bodem onder onze voeten vandaan zakte toen ze opgenomen werd, en de wereld zoals we die kenden verging?

Praktische informatie over EMDR onderaan deze blog.

Zelfs tijdens het schrijven van deze blog vertoon ik uitstelgedrag. Ik zit continu andere dingen te doen. De woorden komen namelijk niet. Of misschien laat ik ze niet komen. De tranen komen in ieder geval wel…! Voor onze volgende afspraak moet ik de eerste 2 ziekenhuisdagen beschrijven. Hoe deze geweest zijn en wat er is gebeurd. Ook moet ik bedenken hoe Bommel dit ervaren zou kunnen hebben. Wat zij gevoeld, gezien, gehoord en meegemaakt moet hebben. Heftig…

Die eerste dagen voelen als één groot zwart gat voor mij. Nog steeds. De heftigste dagen uit ons leven. Ik was net bevallen en kon niet functioneren. Totaal verlamd. Ik was zo ontzettend bang om Bommel te verliezen. Nog helemaal hormonaal zei alles in mij dat niks of niemand aan haar mocht komen. Het is als een waas aan Tycho en mij voorbij getrokken. We hadden niet het besef hoe urgent het op dat moment allemaal was. Hoe is dat nou in woorden te vatten?

Hoe moet ik Bommel vertellen hoe vreselijk het was om haar soms letterlijk naar adem zien te snakken?

Hoe moet ik haar vertellen hoe het was om te horen dat men niet wist hoe lang we in het ziekenhuis zouden moeten blijven?

Hoe moet ik haar vertellen dat er op dat moment zóveel spoed was dat er zelfs een koerier klaarstond op de gang bij de couveuse afdeling om haar buisjes bloed naar het WKZ in Utrecht te brengen voor onderzoek?

Hoe moet ik haar vertellen dat ik dacht dat ze misschien dood zou gaan?

Hoe moet ik haar vertellen dat het zo ontzettend moeilijk was om aan te zien dat ze een paar keer mis prikten in haar piepkleine handjes om daarna in haar hoofdje bloed te prikken?

Hoe moet ik haar vertellen hoe leeg het was, en hoe ontzettend veel pijn het deed, om thuis in haar kamertje te zijn of bij haar wiegje te staan, zonder haar?

Hoe moet ik haar vertellen dat ik niet in staat was bij haar te zijn terwijl alle echo’s, foto’s, andere onderzoeken en het inbrengen van de sonde plaatsvonden? (Tycho gelukkig wel.)

Hoe moet ik haar vertellen dat we vanaf dat moment alles wat we gedacht hadden te gaan doen en te kunnen met ons nieuwe kindje, los hebben moeten laten?

Hopelijk vind ik de komende dagen een manier. Toen we voor EMDR kozen, wisten we dat we hier doorheen zouden moeten. Dat is ook goed. Ook voor ons. Goed is alleen niet altijd makkelijk…!

——————————————————————————————————————-
Praktische informatie EMDR:
(bron: Vereniging EMDR Nederland)

Wat is het?
EMDR staat voor Eye Movement Desensitization and Reprocessing. Het is een behandelmethode om traumatische ervaringen te verwerken. Bijvoorbeeld een (verkeers-)ongeluk, een overval, medische handelingen, angststoornissen, bij verlies en pesterijen. Maar ook meervoudige complexe trauma’s.

Bommel staat onder behandeling van een Klinisch Psycholoog met als specialisme: ‘pre-verbale meervoudige complexe trauma’s op somatisch gebied’. In gewoon Nederlands: kinderen die (nog) niet kunnen praten die getraumatiseerd zijn door allerlei medische handelingen en/of die lichamelijke beperkingen hebben. Daardoor hebben ze vaak trauma’s op meerdere vlakken. Bij Bommel uit zich dat in haar sensorische problemen met handen, voeten & mond. Ook heeft ze contact, vertrouwens en controle issues door alles wat ze meegemaakt heeft.

Vanaf welke leeftijd?
EMDR kan al bij kleine kinderen toegepast worden. Bommel is 2,5. Maar er worden ook kinderen behandeld die nog jonger zijn. De jongste waarvan ik weet was 7 maanden oud.

Hoe gaat het in zijn werk?
Bij kids die niet kunnen praten vertelt 1 van de ouders een bepaalde situatie aan het kindje. Daarbij vertel je niet alleen hoe de situatie geweest is, maar ook hoe je denkt dat jullie kind dit beleefd heeft. Wat het gevoeld, gedacht en ervaren zou kunnen hebben. Tegelijkertijd met het vertellen zorgt de psycholoog voor een afleidende stimulans. Dit kan zacht tikken zijn van het ene op het andere been, bij je kind. Of geluidjes, licht, of je kind kan de hand van de therapeut volgen.

Een verklaring voor de positieve effecten van EMDR is de combinatie van het vertellen van de traumatische gebeurtenis aan je kind en tegelijkertijd de aandacht voor de afleiding die de psycholoog biedt. Dit zorgt ervoor dat het natuurlijk verwerkingssysteem wordt gestimuleerd. Doordat je kind op deze 2 dingen tegelijk moet letten, ontstaat er in de hersenen ‘concurrentie’ van werkgeheugentaken. Daardoor is er weinig plaats voor de levendigheid en de naarheid van de herinnering. Dit biedt de mogelijkheid om een andere betekenis aan de gebeurtenis te geven waardoor deze niet meer als heel erg traumatisch wordt ervaren.

Kijk op www.emdr.nl of www.emdrkindenjeugd.nl voor meer informatie.