Mijn eigen ‘Rolstoel Barbie’ is bijna jarig

Ik loop door de speelgoedwinkel. Benieuwd of ik iets tegenkom wat iets voor jou zou kunnen zijn. Je wordt 13! Maar na 13 jaar is het best moeilijk om nieuwe, verrassende cadeaus te verzinnen als jij nog steeds het liefst met bakjes speelt en met je electronische boek dat liedjes laat horen. Ik bedoel, hoeveel boekjes en bakjes heb je nodig?! 

Na een paar gangpaden zie ik een Barbie in een rolstoel. Als je interesse had gehad in Barbies was dit misschien wel een mooi cadeau geweest. En ineens kwam er een gedachte in me op: vandaag 13 jaar geleden was ik nog zwanger en wisten we nog van niks…
Toen hadden we nog geen idee dat we bijvoorbeeld jouw gewone buggy in zouden ruilen voor een rolstoel en dat deze Barbie dan een heel passend cadeau zou kunnen zijn. Sterker nog, Rolstoel Barbie bestond toen nog niet.

Aangepaste kinderstoel 
We hebben in de afgelopen 13 jaar al heel veel spullen vervangen door een aangepast model. Ik denk dat de eerste al vrij snel kwam: we ruilden jouw flesje in voor een voedingspomp. En de bijbehorende babymelk voor astronautenvoer (lees: sondevoeding).

De Stokke Tripp Trapp en Ikea Antilop kinderstoel werden vervangen door de aangepaste Bello kinderstoel. Ik weet nog dat een ergotherapeut hier al in een vrij vroeg stadium over begon en ineens ‘dat ding’ onze woonkamer in rolde. Je was 2 jaar oud. Zij vond dat je hier, vanuit haar professionele blik, véél beter in zat. Ik zag het verschil niet zo, maar vooral schreeuwde alles in mij dat dit toch helemaal niet nodig was. Niet nu al! Ik was er nog helemaal niet aan toe om dit soort ‘gehandicapte dingen’ in huis toe te laten. Wie weet wat je allemaal nog zou gaan doen en kunnen? Dus na het uittest-weekend heb ik hem linea recta weer teruggebracht. Ik heb het uiteindelijk nog 2 jaar kunnen rekken voordat de Bello definitief zijn plek in huis innam.

De komst van de rolstoel
Zo ging het ook met de Bugaboo buggy. Ik heb zo lang mogelijk uitgesteld dat die vervangen zou worden door een rolstoel. Je moest toch immers zo lang mogelijk de tijd krijgen om te kijken of je zou gaan staan en lopen? En als je dat kon, dan hadden we die rolstoel toch helemaal niet nodig? En misschien hadden we dan heel veel andere hulpmiddelen ook niet nodig. Dan hadden jouw eigen lijf en benen alles opgelost wat de rolstoel, de traplift en de tillift nu doen.
Toen je 5 jaar was en je benen wel heel ver uit de buggy bungelden en staan en lopen steeds onwaarschijnlijker leken, toen kwam je eerste rolstoel.

Emotionele stappen
De MaxiCosi werd vervangen door een aangepaste autostoel. Toen je ook die ontgroeide en met je hoofd bijna tegen het plafond van de auto zat, toen hebben we die aangepaste autostoel vervangen met een rolstoelauto.

Elk van deze ‘inruilacties’ deed wat met me. Niet vanwege jou, jij kan er ook niks aan doen en hebt hier ook niet om gevraagd. Maar het waren stuk voor stuk emotionele stappen om te moeten zetten. Het deed me verdriet. Het ging namelijk niet over het aanschaffen van leuke nieuwe spullen omdat jij in een nieuwe fase kwam, dit ging over rouwen en afscheid nemen van iets wat nooit zou zijn en het besef wat – met het toelaten van deze hulpmiddelen in ons huis en in ons leven – ook nooit meer zou komen… Een bevestiging van het feit dat ons leven een hele andere wending heeft genomen.

De volgende aanpassing
En natuurlijk, begrijp me niet verkeerd, het dubbele aan dit hele verhaal is dat je op een gegeven moment toch op een punt komt dat je blij bent dat deze hulpmiddelen er zijn. Want we hadden en hebben hun hulp hartstikke hard nodig. En net als aan alle abnormale, zorgintensieve dingen, wen je er aan. Ze worden onderdeel van je dagelijkse leven.
Ondertussen zijn we dan ook bezig met de volgende aanpassing: ons huis. Je slaapt nog steeds boven. Maar de noodzaak voor een aangepaste badkamer met slaapkamer beneden wordt steeds groter. Dus dat wordt ons volgende project. Ook weer een stap uit noodzaak geboren, maar eentje die ik met liefde zal nemen, want we zijn er aan toe.

Ik staar naar de Rolstoel Barbie in de vitrine. Ze lacht me vriendelijk toe. Met recht een rolmodel, net als jij! 😉 Vandaag 13 jaar geleden had ik nog geen idee dat ik over 2 dagen zou bevallen van jou. En dat bijna 3 maanden later ons leven totaal op zijn kop zou staan en nooit meer hetzelfde zou zijn. Zorgintensief.
Of beter gezegd: zorg-intens-lief. Want ja, mijn lieve Bommel, jij brengt op allerlei manieren een hoop zorgen met je mee. Maar kind wat heb ik jou intens lief!

Afbeelding: Mattel