Keek op de Week

Het was met recht het weekje wel! Allerlei zaken zijn voorbij gekomen. Momenten van  klein geluk, angstzweet, pret, zorg, werk en gezin. Lees even mee met een gewone, ordinaire, zelfs best gemiddelde week uit het leven van de familie T. Tomassen. Van Kooten en de Bie “eat your heart out“, hier is onze Keek op de Week…

Dinsdag infuus-in-je-hoofd-dag
De week begon rustig. Gewoon school, werk, KinderThuisZorg voor Bommel. The usual.
Maar dinsdag hadden we al zo’n dag dat je daarna eigenlijk al toe bent aan het einde van de week…! Bommel moest voor een nierscan in het ziekenhuis zijn. We waren al niet erg blij met het feit dat er een infuus geprikt moest worden. Het daadwerkelijke onderzoek is veel minder heftig dan deze voorbereiding. Maar dat terzijde! Met het inbrengen van het noodzakelijke kwaad verzette Bommel zich met hand en tand. Ik heb haar in geen maanden zo hard horen huilen. Is ook niet gek als ze misprikken in je voet en daarna in je hoofd… Uiteindelijk bleef ie aan de andere kant van haar hoofd gelukkig goed zitten.
Het lastige is dat ze in haar armen en benen hypertoon is. Extra sterk. Dus zijn er wel 4 mensen nodig om haar in de houdgreep te houden voor zo’n handeling. Tycho is de held die dan assisteert. Ik troost daarna. Ik had wel extra schone kleding voor ons mee kunnen nemen. Je zweet je op zo’n moment kapot! Het onderzoek zelf was een fluitje van een cent. Bommel vond het ronddraaiende ding om haar heen maar wat interessant. De bikkel!

Woensdag prinsessendag
Woensdag was een lekkere, lome dag samen met Fiene & Bommel. Dit begon al aan de ontbijttafel. Sinds een tijdje kunnen we Bommel in de kinderstoel zetten. Een paar minuten. Maar ze doet het! En ze vindt het fantastisch. Er hangt dan echt zo’n grijns op dat koppie. Haar handjes tasten de tafel af en ondertussen wordt er druk gebrabbeld. Vervolgens Fiene die terloops meldt: “Ik ben zo blij dat mijn zusje uit jouw buik gekomen is mam!” en je daarna bombardeert tot prinsessen mama. Samen Bommeltje in bad doen. Heerlijk! En dan heb je de dag zo georganiseerd dat er eindelijk even zeer zeldzame tijd is voor een gezamenlijk middag dutje. Lig je net op bed, wordt er aangebeld. Of je een of andere tulpenbol wil kopen voor de plaatselijke voetbalclub die je niet kent…

“Dreumaby”
Ondertussen merken we steeds meer dat Bommel qua baby / dreumes te groot is voor een servet,  maar nog te klein voor een tafellaken. Een soort “dreumaby”. Ze wil mentaal dingen kunnen, die haar motorisch & fysiek gezien nog niet lukken. Zoals zelf de fles drinken. Ze bemoeit zich overal mee. Wil tussendoor ook alles wat er om haar heen gebeurd in de gaten houden. Maar krijgt daardoor amper een slok binnen. Afijn, de week gaat verder…

Donderdag gehaktdag
Donderdag droppen we Fiene te laat op school. Daarna proberen Tycho en ik zo goed & kwaad als het gaat nog wat te werken. Vervolgens zetten we samen met Bommel koers naar het WKZ. We ontsnappen onderweg ternauwernood aan een kettingbotsing. Eenmaal op locatie hebben we een ‘speed date’ met de chirurg over het plaatsen van een PEG-sonde. Waarna we helemaal suf gepraat nog even door gaan naar de anesthesist. Dan naar huis. Waar de hectische dag nog even fijn wordt afgetopt met een aanrijding bij de “boerengat supermarkt”. De dame in kwestie heeft ter plekke een adrenaline woede uitbarsting tegen mijn lieve man. En haar stuiterende zoontje maakt het geheel helemaal fijntjes af.

Eenmaal thuis, en alles weer is zoals het moet zijn, schenken wij een glaasje wijn in en voor Fiene een roosvicee. We proosten. Fiene weet de week treffend samen te vatten en zegt: “Proost. Op de vakantie!” En zo is het!