De nacht voor Kerstmis

Het einde van het jaar is een heerlijke periode vol nostalgie & traditie en van reflectie & bezinning. Een tijd van het gezellig bij elkaar kruipen van familie en vrienden. Ebenezer Scrooge had daar niet zoveel mee op. Zijn leven veranderde echter totaal door het bezoek van de 3 geesten van kerst. Graag maak ik gebruik van zijn inzichten op deze nacht voor Kerstmis…

Verleden
Scrooge krijgt door ‘the ghost of Christmas past’ te zien wat hij had, wat hij verloor en daarmee ook wat had kunnen zijn. Wij hebben ons zorgeloze leven verloren, voor zover je zorgeloos kunt zijn met kinderen, natuurlijk. Tijdens haar eerste ziekenhuisopname was Bommel op haar slechtst. Het hing soms aan een zijden draadje. Dat lijkt nu zo lang geleden. In die tijd was ik ook een soort geest. Een schim van mezelf. Ik ging kapot van binnen, terwijl ik tegelijkertijd sterker moest zijn dan ooit. Gedachten aan wat had kunnen zijn voegen niets toe. ‘Humbug’, volgens Scrooge. Maar ik heb die gedachten soms wel. Zeker als Bommel een bepaalde mijlpaal niet bereikt, die leeftijdgenootjes wel bereiken. Gelukkig is ze qua gezondheid inmiddels stabiel, dat is al heel wat!

Heden
We hebben leren leven in het nu. Vandaag. Morgen. Deze week. Veel verder kijken we niet vooruit. Maar we hebben wederom geen saai jaar gehad! Het aantal consulten, onderzoeken en therapieën is niet meer te tellen. Onder behandeling staan in 3 ziekenhuizen, bij ’s Heerenloo en bij een revalidatiecentrum is best druk. De BV Bommel heeft ons regelmatig opgeslokt. Rompslomp met het leerlingenvervoer en het aanvragen van hulpmiddelen vormden een groot energielek. Ik werd soms gillend gek van de bureaucratie, het nabellen en het achteraan jagen. Maar daar waar instanties verzaken, kan ik me dat als ouder van een zorgintensief kind niet permitteren. Het gaat immers om de zorg voor mijn kind en mijn gezin.
Dus ik haal diep adem, neem één dag tegelijk, ik volg Bommel en pas daar mijn handelen op aan.

Toekomst
In het verhaal van Charles Dickens wordt het hart van Scrooge weer geopend. Dat is ook wat het krijgen van een kind met je doet. Minder opsmuk en meer puurheid, dat is wat Bommel met zich meebrengt en dat vind ik iets heel moois. Ik heb geen idee wat de toekomst ons gaat brengen, maar geruststellend is de gedachte dat je dat in principe van geen enkel kind weet. Zorgintensief of niet. En dat is meteen het mooie, want: wanneer niets zeker is, is alles dus nog steeds mogelijk!

Kerstwonder
Ons kerstwonder is in ieder geval al geschied: Bommel heeft voor het eerst gezwaaid! Echt. Bewust. Gezwaaid. In al zijn eenvoud en kleinheid is dit een groots geschenk. Het is een teken van onbeschrijfelijk formaat. Het betekent dat ze dingen kan snappen, kan leren en kan communiceren. Onze feestdagen zullen wij dan ook intens genietend en met wapperende handen doorbrengen.

Graag luid ik de komende kerstdagen in met de beroemde woorden van Clement Clarke Moore uit ‘Twas the night before Christmas’:

Happy Christmas to all, and to all a good night!