Niet naar school
Ik heb net Bommels verjaardagstaart besteld. Over 1,5 week wordt ze 4. Als ik de afbeelding van de troetelbeertjes doorstuur, bedenk ik me: vindt Bommel de troetelbeertjes eigenlijk wel leuk? Houdt ze van hartjes en van roze, of wil ze alles misschien wel knalgroen? Had er een prinses op de taart moeten staan of misschien K3? Ik weet het niet. Mijn kind wordt Kleuter. Maar ze ís het niet.
Een broodtrommel, drinkbekers en een rugzak. Dat is het standaard wensenpakketje van een kind dat 4 jaar wordt en naar school gaat. Het vierde levensjaar is een markering van een nieuwe fase. Het schoolleven begint. Ook ik had graag kunnen vertellen hoe fijn het is dat allebei mijn meiden nu op (dezelfde) school zitten. Dat ik nu ineens de woensdagochtend en vrijdag voor mezelf heb, en dat ik nog maar 1 logistiek punt heb om op te focussen. Ik had graag verhalen van Fiene gehoord dat ze haar zusje wegwijs heeft gemaakt op school. En dat ze haar op het schoolplein geholpen heeft. Ik had graag een foto gemaakt van Bommel op haar eerste schooldag met haar rugzakje om. Heel graag…
Extra scherp randje
Met het aanbreken van Bommels 4e levensjaar neem ik afscheid van dit plaatje. Met veel pijn in mijn hart. En met de nodige moeite. Het is toch echt niet niks, merk ik. Best even slikken. Een verjaardag met een extra scherp randje. Bommel gaat niet naar school. Ze blijft nog een jaar op het Medisch Kinderdagverblijf. Zij is inmiddels de oudste van haar groep, maar ze oogt als ‘de Benjamin’. Soms, heel stiekem, vraag ik me dan ook wel eens af: waarom vieren we het eigenlijk? Het is namelijk niet zo feestelijk als je diep van binnen verlies voelt. Daar komt bij dat Bommel zich helemaal niet beseft dat zij jarig is. Maar toch… Toch vieren we het.
Nieuw plaatje
Mijn lieve, kleine smurf verdient namelijk een mooi feestje. Want, ook al is het met een lach en een traan, haar leven verdient het om gevierd te worden. Ze heeft er immers erg hard voor geknokt om er überhaupt te zijn en om zo ver te komen als ze nu is. Het is zo’n leuke lieverd en ik ben zo trots op haar. Daarom zal ik over 1,5 week ballonnen opblazen, slingers ophangen en uit volle borst verjaardag liedjes zingen. En dat in de wetenschap dat: afscheid nemen van het ene plaatje, ruimte vrijmaakt voor het creëren van het allermooiste én fijnste, nieuwe plaatje dat ik voor Bommel kan bedenken!
