Pavor Nocturnus en meer nachtelijk leed

Het is geen geheim dat Bommel de nachten nog steeds niet doorslaapt. Al 2 jaar en 9 maanden niet… Er zijn echter ochtenden dat ik wakker word en er dan dus achter kom dat we de hele nacht door hebben geslapen. Dat is lekker wakker worden kan ik je zeggen! Maar er zijn ook nachten dat wij totaal gealarmeerd rechtop in bed zitten terwijl Bommel blijkt te slapen…

Een reden of oorzaak voor het niet doorslapen van Bommel hebben we niet. We gissen ons dan ook drie slagen in de rondte over wat het zou kunnen zijn:

Haar periodieke adem stops lijken het niet te zijn. Deze zijn gelukkig dusdanig kort dat ze wakker schrikken o.i.d. eigenlijk niet kunnen veroorzaken. Ook heeft Bommel inmiddels geleerd deze ‘klappen’ goed op te vangen, waardoor dit dus van het lijstje van mogelijke oorzaken gestreept kan worden.

Haar ontwikkelingsachterstand zou het (deels) kunnen verklaren. Niet doorslapen schijnt vaker voor te komen bij kinderen die dit hebben. De rijping van de hersenen en de hormoonspiegels lopen dan ook achter. De melatonine (slaaphormoon) aanmaak dus ook. We hebben een tijdje een melatonine supplement geprobeerd, maar dat deed eigenlijk niks. Het zou een puzzelstukje kunnen zijn, maar zeker weten doen we het niet.

Naast alle zorgintensieve redenen hebben we ook nog de gewone kinderdingen als: nachtelijke poepbroeken, niet lekker zijn, last van de buik, doorkomende kiezen en ontwikkel-achtige zaken.

De laatste maanden hebben we echter ineens een vreemd verschijnsel te pakken: hysterisch ‘schreeuwkrijsen’. Het komt altijd net op het moment dat wij onze ogen niet meer open kunnen houden. Dan horen we vanuit het niets ineens heel hard hysterisch geschreeuw en gehuil. Deze week kregen we per toeval de verlossende tip via een appje van vrienden. Daar werd gesproken over Pavor Nocturnus, ook wel ‎Nachtangst‬ genoemd.

Ik had er nog nooit van gehoord, maar toen we lazen wat de kenmerken (zie onderaan deze blog) waren, waren ze voor ons allemaal 1 op 1 herkenbaar. We hebben het deze week besproken met de klinisch psycholoog tijdens de EMDR sessie en zij bevestigde dat het dit is. Weer een puzzelstukje gevonden omtrent onze nachtelijke avonturen!

Pavor Nocturnus is niet te verwarren met het hebben van nachtmerries! Bij nachtmerries worden kinderen namelijk wakker en weten ze zich nog te herinneren wat er gebeurd is. Bij Nachtangst is dat niet zo. Sterker nog, als ik bij Bommel haar bedje kom reageert ze helemaal niet op me. En als ik haar oppak duwt ze zich helemaal van me weg. Soms zelfs zo erg dat ik moet oppassen haar niet te laten vallen… Ze reageert nergens op en lijkt door het troosten alleen maar wilder te worden. Nu weet ik dat ze wel wakker lijkt, maar het helemaal niet is! Ze slaapt nog. Ik ben blij dat we een antwoord hebben op dit, voor ons, vreemde fenomeen dat ons vele extra nachten wakker houdt.

Het bijzondere is echter dat Nachtangst de reden is dat alleen WIJ niet doorslapen. Bommel slaapt namelijk gewoon. Feitelijk slaapt ze dus vaker door dan we denken. Als je daar over nadenkt is dat bijna grappig. Bijna…!

——————————————————————————————————————

Meer info over Pavor Nocturnus / Nachtangst:
(Bronnen: Kinderneurologie en Mens en Gezondheid)

De kenmerken: 
het begint vaak 2-3 uur na het naar bed gaan, vaak dus in de loop van de avond. Dit heeft met de fases van slaap te maken. Verder: keihard huilen, schreeuwen of krijsen (op het hysterische af), wel wakker lijken maar het niet zijn, het kindje is niet ‘bereikbaar’, is niet te troosten, toont zelfs afweer van troosten & kan wild reageren en het heeft geen herinnering van dit voorval bij wakker worden.

De oorzaken:
onrijpheid van bepaalde hersengebieden, de overgang van slaapfases stokt, mogelijk erfelijkheid, vermoeidheid, stress en / of vervelende ervaringen.

Wat je er aan kunt doen:
Helaas niet zoveel. Het beste is zelfs om je kindje met rust te laten. Hoe moeilijk dat ook is. Ikzelf kan dat bijvoorbeeld (nog) niet…! Ze kalmeren namelijk vanzelf weer. Soms na een paar minuten al. Bij Bommel heeft het wel eens een uur geduurd… Zorg dat je kindje in een veilige omgeving ligt waar het zichzelf niet kan bezeren. Zelf herinnert je kind zich niets bij het wakker worden en heeft het geen hinder van de Nachtangst. Als je het fijn vindt kun je regelmatig even gaan kijken of er even bij blijven. Maar dat schijnt niet eens nodig te zijn. Je zou dus kunnen zeggen dat het meer Nachtangst is voor de ouders dan voor het kind…!

Meer lezen? Check: Kinderneurologie en Mens en gezondheid