PlusOV (leerlingenvervoer)

Het is 7.30 uur als de deurbel gaat. Tycho en ik zijn nog boven met de meiden aan het aankleden. We kijken elkaar vragend aan. Wie kan dat nou zijn, zo vroeg? Ik doe de deur open. “Goedemorgen, ik kom Bommel ophalen voor school.”…

Ik ben perplex. Zonder enig bericht, staat er ineens een taxibus op de stoep en een chauffeur voor mijn neus. “Uhm, Bommel gaat vandaag helemaal niet naar school”, antwoord ik. Ik weet er nog net aan toe te voegen dat het wel fijn is dat het leerlingenvervoer nu kennelijk op gang komt.

“Heb je niet doorgekregen op welke dagen er vervoer nodig is? Dit hebben we namelijk op de aanvraag aangegeven”, vraag ik. De chauffeur vertelt me dat PlusOV, de partij die verantwoordelijk is voor het vervoer, zaken heeft uitbesteed aan een 2e partij. En die 2e partij heeft het weer uitbesteed aan een 3e. En deze beste man hoort bij die 3e partij. Handig, informatie uit 3e hand, dat draagt zo lekker duidelijk over. En handig om dit uitgerekend voor deze kwetsbare doelgroep zo te organiseren…

Slechte ervaringen
Het loopt namelijk nog niet zo soepel met PlusOV. In onze provincie zijn 9 gemeenten, waaronder onze gemeente, eigenaar van deze regionale vervoerscentrale. In een artikel las ik dat zo’n 1.500 nieuwe reizigers vanaf 21 augustus gebruik zouden gaan maken van PlusOV. De ervaringen tot nu toe zijn niet van de lucht. Ik lees de meest vreselijke ervaringen en de kinderen & hun ouders zijn de dupe. Toch vreemd dat men niet in staat blijkt goed te anticiperen op deze grote instroom van reizigers. Het was immers bekend. Ook bij ons liep & loopt het niet gesmeerd:

Ruim 1,5 maand geleden deed ik de aanvraag voor leerlingenvervoer voor Bommel. Na een paar weken had ik nog niets vernomen, dus nam ik contact op met onze gemeente. Niks aan de hand, de aanvraag was doorgestuurd naar PlusOV en binnen een week zouden wij post krijgen. Maar die post kwam niet. Toen heb ik PlusOV gebeld om, na een uur in de wacht te hebben gestaan, te horen: “Nee mevrouw, uw dochter is helemaal niet bekend in ons systeem. We hebben geen aanvraag ontvangen.” Ergens tussen het versturen van de aanvraag en het ontvangen ging iets mis. Toen dat uiteindelijk na een paar weken opgelost was, werd mij verzekerd dat onze nieuwe chauffeur contact zou opnemen voor een persoonlijke kennismaking en dat we dan ook nog het rooster van Bommel door konden nemen. Afijn, vanochtend volgde dus ineens totaal onverwacht de ‘kennismaking’. Niet wat ik me ervan voor had gesteld.

Geen vertrouwen
Deze chauffeur kan hier ook niks aan doen, hij doet ook maar gewoon zijn werk. Maar prettig is anders. In een ander artikel van een paar dagen geleden, las ik dat de betrokken gemeenten nu zelf ingrijpen om de chaos bij PlusOV aan te pakken. De man die aan mijn voordeur stond zal dus wel bij de ‘ingrijpactie’ horen. Prima, mits dat dan ook vertrouwen geeft. En dat doet het totaal niet. Ons gesprek ging verder:

Ik vertel de chauffeur dat we Bommel voorlopig zelf naar school brengen in de ochtenden. We weten inmiddels dat dit beter werkt voor haar. “Oh, dus het gaat alleen om ophalen?”, vraagt de chauffeur. “En, waar moet ik haar dan ophalen?” Verbaasd kijk ik hem aan. Meent hij dit? Hij staat nu toch voor de deur om haar naar school te brengen? Echt… Ik vertel hem welke school het is. Gelukkig kent ‘ie deze, dat scheelt dan weer.
Ik neem het rooster met hem door en geef aan dat Bommel op de vrijdagen halve dagen naar school gaat. “Oh, maar ik rijd dan niet. Ik haal nooit kinderen halverwege de dag op.” Oké, dus de vrijdag valt af? Ja, de vrijdag valt af en dan moeten we haar zelf ophalen.
Als hij vraagt hoe oud Bommel is gaat er weer een alarmbelletje af. Deze vraag en dit hele gesprek geeft me te denken of hij wel écht doorheeft welke doelgroep hij vervoert. Leeftijd zegt bij veel zorgintensieve kinderen namelijk geen fluit. Dus, ik leg uit dat Bommel 5 jaar is, maar dat ze verstandelijk een maand of 8 is en dat ze niet kan praten. Zijn reactie: “Ja, ja…” Ondertussen staat Fiene nieuwsgierig naast me en de chauffeur vraagt of zij Bommel is. Eh, nee… De moed zakt me steeds verder in mijn schoenen. Ik kan niet anders dan vragen: “Zal ik het anders even allemaal voor je opschrijven? Gaat het wel echt goed komen zo?” De chauffeur zegt dat het he-le-maal goed komt. Ik heb daar mijn twijfels over.

Voor de zekerheid mail ik de juf. Ik zorg dat ik morgenmiddag stand-by sta om eventueel naar school te sjezen, mocht het toch niet goed gaan. Ook bel ik mijn contactpersoon bij de gemeente (een topper!). Zij krijgt meteen de kriebels van mijn verhaal en gaat nog wat belletjes plegen. Nu maar hopen dat de chauffeur naar de juiste school rijdt en het juiste kind, míjn kind, meeneemt en haar veilig thuis aflevert. Ik zag namelijk ook geen autostoeltjes in de bus, dus daar ga ik nog maar even achteraan…