Polysomnografie voor Dummies: de praktijk

Hoe wordt de theorie van de Polysomnografie, die we in onze vorige les behandeld hebben, nou vertaald naar de praktijk? Om hier een goed beeld van te kunnen schetsen kies ik voor een verhaal uit de praktijk. Dat werkt toch altijd het beste…!

Stap 1: Goede voorbereiding
Een goede voorbereiding is het halve werk. Ik zorg dan ook dat ik en Bommel goed uitgerust zijn. Het wordt immers een lange nacht. Dit lukt altijd goed. Fiene is niet ziek en ligt niet al 3 nachten bij ons in bed te hoesten. Dus ik begin de dag fris & fruitig en stap in de auto. Ik rijd met een krijsende Bommel naar het ziekenhuis. Bij aankomst ben ik in opperbeste stemming.

Stap 2: Warm welkom
Op de afdeling worden we hartelijk welkom geheten door: niemand. De afdeling is verlaten. Gelukkig ben ik geroutineerd en kan ik bij de receptie op het scherm zien welke kamer we hebben. Daar gaan we dus maar naartoe. Onze komst blijkt tiptop voorbereid!

Na een tijdje begint Bommel haar handje bijna op te eten en aangezien we toch nog moeten wachten, besluit ik op zoek te gaan naar een lepel (net dat ene ding dat ik dus vergeten ben!). Geen lepel te bekennen en niemand te zien, dus druk ik op de alarmknop. Ik hoop wel dat er iemand komt. Ik bedoel, onze ‘zoon’ Bommel wordt per slot van rekening verwacht. Echt: na 6 x hebben ze nog steeds niet door dat het een meisje is. En ja hoor, daar staat zowaar iemand in een witte outfit bij de deur. We zijn gered.

Stap 3: Vragenlijst doornemen
Vaste prik: het doornemen van DE vragenlijst. Iedere x dezelfde, maar toch moet ie iedere x weer doorgenomen worden. Ook komt altijd eerst de Coassistent en dan de Zaalarts. Je hebt toch niks beters te doen. Dus tijd genoeg om alles driedubbel door te nemen. ‘De Co’ doet haar uiterste best, maar ik merk dat ze met mijn informatie niks kan. Duidelijk geen PSG fanaat. Bommel is een tikje verkouden. Daarom wordt mij medegedeeld dat de PSG niet door kan gaan… eh wat?! Verkouden zijn is standaard voor dit onderzoek bij Bommel. Na mijn opmerking dat er mij dan uitgelegd mag worden waarom alle vorige PSG’s door zijn gegaan, wordt het besluit genomen dat de PSG doorgaat.

Stap 4: Tijd om in te snoeren
De tijd vliegt als je hier bent, dus doe geen moeite en laat je boek thuis. Zorg dat je op tijd eet, want daarna is het tijd om in te pluggen en te gaan slapen. Dat is trouwens 1 van de belangrijkste dingen: je kind moet lekker rustig liggen en vooral goed slapen. Dat is uiteraard appeltje eitje na al dat gepluk en getrek aan haar lijf. Bommel is de kalmte zelve. De PSG is van start…

Stap 5: De registratie
De registratie duurt 12 uur. Over het algemeen zijn dit hele rustige nachten. Reken er maar op dat je lekker bij kunt slapen. Toch duurt het bij Bommel uuuuren voordat ze de slaap vat. Vreemd, want ik stel me zo voor dat die strakke banden om je buik juist heel prettig liggen; lekker knus. Als zij eindelijk slaapt en ik zelf net mijn matras aangeraakt heb, staat de verpleegkundige voor mijn neus. De buikband meet niet. En ook de zuurstof plakker registreert niet. Je kunt je voorstellen hoe erg Bommel het op prijs stelt dat er in haar slaapzak het nodige technische onderhoudswerk verricht wordt. Uiteraard met zachte hand, op fluistertoon en met de lamp uit. Daar houden ze altijd goed rekening mee gelukkig… Ik ben zelf ook nog steeds heel positief en kalm. De meest vlekkeloze PSG tot nu toe. Nog maar 10 uur registratie te gaan!

Als ervaringsdeskundige is het fijn dat je soms wat toe kunt voegen. 1 metertje plopte elke keer los. Het is fijn dat je op die momenten kunt opperen dat die plakker ook meestal op de benen geplakt wordt. Dan schiet het dopje niet zo snel los. Bleek een gouden tip.

Stap 6: Eind registratie en ontkoppeling
Na nog een uurtje slaap gepakt te hebben komt, ondanks dat ik haar volgens mij net nog gezien heb, de verpleegkundige weer langs. We kunnen de registratie stoppen. Gelukkig heeft het technisch onderhoud tijdens de nacht er niet voor gezorgd dat Bommel helemaal vol zit met extra plakkers en tape. Dus het verwijderen ervan is een makkie. Knalrood en met de nodige pleisterresten zit Bommel daarna lekker aan haar ontbijt. Het is weer voorbij.

Stap 7: Naar huis
Goed om te weten dat de volgende ochtend de arts niet langskomt om te horen hoe het is gegaan en jou de kans geeft je vragen te stellen. Wel zo makkelijk, kun je meteen naar huis!
Uitgerust en voldaan stap ik in de auto. Halverwege de rit gaat er ineens een lampje branden en piepen in de auto. Een PSG op wielen. Langs de kant en in mijn autoboekje kijken wat er is. Fijn, het is gelukkig alleen maar de motor. Niks aan het handje dus! Na een belletje met de garage, kan ik mijn rit naar huis vervolgen. Bommel past zich goed aan de algehele stemming aan en zet het op een huilen om daarna in slaap te vallen. Gelijk heeft ze.

Met het einde van het praktijkgedeelte, zijn we ook aan het einde gekomen van deze les ‘Polysomnografie voor Dummies’. Ik hoop dat je er iets aan hebt. Ik dank je voor je aandacht en ik wens je veel succes in de praktijk. Dat zal je nodig hebben…