Sneltrein

Het is echt voorbij gevlogen. Bijzonder hoe dat werkt. Je bent er vaak in het najaar al mee bezig: waar gaan we naartoe? Uren zit je op internet om DE perfecte plek te vinden. Als je jullie paradijs-voor-2-weken dan eindelijk gevonden hebt, boek je. En dan begint het aftellen. Nog zoveel maanden, dan nog één maand, nog een paar weken. Eindelijk is het na lang wachten dan zo ver: vakantie!! Voor je er echter erg in hebt zijn de 2 weken voorbij, ben je weer thuis en aan het werk. Terug op de sneltrein…

Ik moet altijd schakelen als we op vakantie gaan. Je hebt een druk jaar gehad met werk, gezin, sociale verplichtingen en zorg, en dan ineens is daar die totale rust. Het wordt extra versterkt door die laatste 2 opper hectische dagen voor het vertrek. Inpakken, boodschappen, wassen, strijken, schoonmaken. Alsof je jezelf eerst nog even lekker extra uitput om echt helemaal gesloopt weg te gaan. Ik heb altijd moeite om van de sneltrein af te stappen en te stoppen met ons gejaagde bestaan. Me over te geven aan de oase van rust. Wel heb ik er ieder jaar veel zin in. Even echte quality time met je gezin, niks moeten, geen TV, niemand die iets van je wil. Heerlijk!

Best spannend
Dit jaar ben ik voor het eerst aan het begin van de “vertrek week” begonnen met voorbereiden. Eindelijk een keer gelukt! Vorig jaar was het spannend, want het was onze 1e vakantie met Bommel. Maar dit jaar was het toch net een stukje spannender. Dit omdat onze vakantie vorig jaar na 4 dagen ophield i.v.m. een nierbekkenontsteking van Bommel. De druk, om deze vakantie volledig 2 weken weg te zijn, was dan ook best groot. We hebben 2 jaar geen vakantie gehad voor ons gevoel. Sterker nog, we hebben alle “gewone” dingen gedaan + alle zorg rondom Bommel + ’s nachts niet doorslapen. Je begrijpt: we waren er best wel aan toe!

Sneltrein voor de deur
Gelukkig is dit jaar alles goed gegaan. We hebben een hele leuke vakantie gehad. De reis naar Spanje, het verblijf, het cocoonen met ons gezin, Bommel voor het eerst op het strand in het zand en ook Fiene had een super vakantie. We zijn de 2 hele weken kunnen blijven. Op zich iets om heel blij & dankbaar voor te zijn! Dat ben ik zeker,  maar ik merkte ook dat 2 weken te kort was. De afgelopen 2 jaar met alle zorg & zorgen kun je niet in 2 weken bijslapen of “bij-uitrusten”. Ik kwam voor mijn gevoel pas in de 2e week weer een beetje bovendrijven in het land der levenden, en toen moesten we alweer bijna inpakken en naar huis… Gaandeweg de week dat we weer thuis waren begon dat aan me te knagen. Sta ik hier potdomme alweer te poetsen en te strijken, moeten we al bijna dat blaasonderzoek van Bommel doen en voor meerdere controles naar het ziekenhuis en weer aan het werk. Chagrijnig werd ik er van. De sneltrein van de waan van alledag stond meteen bij thuiskomst luid toeterend voor de deur, klaar voor vertrek. Ik had echt de grootst mogelijke tegenzin om er weer op te stappen. Ik ben er net pas af gestapt! Toen ik nog eens goed keek, bleek echter dat ik allang met trein en al vertrokken was…

Ik verheug me er dan ook nu al op dat we dit najaar, over slechts een paar maanden, weer op zoek gaan naar een nieuw vakantie paradijs. Dit keer voor minimaal 3 weken!