Wat als…

Jij vindt altijd meteen wat je nodig hebt, en hij kijkt altijd met zijn neus als hij wat zoekt. Jij wil de uitgebreide versie horen over iets wat hij heeft meegemaakt, maar hij heeft aan de hoofdlijnen genoeg. Jij wast je drie slagen in de rondte, terwijl hij  niks doet met de berg was waar hij nota bene bijna over struikelt. Jij bent zo’n opruimer dat je zelfs de spullen die hij net wilde gaan gebruiken alweer weggelegd hebt. Hij laat dingen die hij belooft op te ruimen rustig nog een week slingeren. Herkenbaar? Maar misschien zouden vrouwen soms wat meer zoals mannen moeten zijn…

Waarzeggen
Het geldt misschien niet voor alle vrouwen. Wellicht zit het alleen in mijn eigen aard. Maar ik heb nogal de neiging om heel erg druk bezig te zijn met de vraag: “Wat als….”. Ik kan uren spenderen aan wat  er eventueel, misschien wel of niet zou kunnen gaan gebeuren. Daar kan ik me dan heel erg druk om maken. Feitelijk is er nog helemaal niks aan de hand en je weet ook niet zeker of dingen wel zo zullen gaan. Het kost bakken met energie maar het levert niks op. Het is een soort van waarzeggen met een uitkomst van nul komma nul.

Typisch vrouwen ding
Nu de herfst zijn intrede doet merk ik pas echt de sporen die afgelopen winter hebben nagelaten.  Ik stel mezelf de ene “Wat als” vraag na de andere. Bang dat we weer zo’n heftige winter tegemoet gaan, en of ik dat wel weer aankan. Wat als Bommel weer zoveel verkouden en ziek is? En wat als haar ontwikkeling dan weer stil komt te liggen? Wat als we vanaf nu weer de hele herfst en winter binnen moeten zitten? Wat als Bommel deze winter misschien toch het RS virus oploopt? Wat als Fiene dan ook nog eens continue grieperig is? Afijn, je merkt het al. Ik maak me ontzettend druk om zaken die misschien helemaal niet gaan gebeuren. Volgens mij een typisch vrouwen ding.

Typisch mannen ding
Tycho (ofwel ‘de man’) daarentegen heeft daar geen last van. Hij ziet het wel als het zover is. Of niet. Waarom zou jij je druk maken om iets waarvan je niet weet of het gaat gebeuren? En gelijk heeft hij! Waarom is het voor mij dan zo lastig om er ook zo relaxed in te zitten? Ik ben er echt jaloers op. Mannen kunnen dit heel makkelijk. Het lijkt me erg rustgevend om het gewoon af te wachten. Is het een stukje biologische “oer bedrading” die bij mij / vrouwen anders ingeplugd is? Ik weet het niet. Ik weet alleen dat het zeer vermoeiend en frustrerend is. Zonder resultaat!

Loslaten
Misschien moet ik komend najaar meer met mannelijke ratio benaderen.
Wat als… ik nu besluit om me er niet meer druk om te maken?
Wat als… ik wel zie wat er wel of niet op ons pad komt?
Wat als… ik lekker ga genieten van de herfst?
Wat als… ik me heilig voorneem dat dit geen “binnen-zit-winter” wordt?
Wat als… ik het gewoon allemaal los laat?
Het zou zomaar mee kunnen vallen!

“Het beste moment om los te laten, is het moment
waarop je de sterkste neiging voelt om dat juist niet te doen”
– Deepak Chopra-