Welzorg 2

Zojuist heb ik weer een online klachtenformulier ingevuld & de gemeente geïnformeerd. Dan heb ik tenminste nog het idee dat ik iets doe. Ik kom er namelijk wéér niet doorheen bij Welzorg. Geen enkel signaal dat ik afgeef aan de medewerkers die ik spreek heeft effect of brengt verbetering. Ons autostoeldebacle sleept dan ook nog steeds voort…

Machteloos, dat is hoe ik me nu voel. Gefrustreerd, maar ook gelaten. Het is haast normaal geworden dat vrijwel nooit iets in 1 x goed gaat, als het op zorgintensieve regelzaken aankomt. Ik moet altijd nog een mailtje sturen, nog een belletje plegen of weer een online klachtenformulier insturen om zaken vlot te trekken en de goede kant op te duwen. Terwijl dit helemaal niet normaal ís. Sterker: het is te belachelijk voor woorden! Maar goed, je hebt een zorgintensief kind en je hebt wat nodig… Welzorg dit keer.

Te klein
Nadat de aangepaste autostoel voor Bommel eindelijk geleverd was, zou een monteur komen om deze te installeren. Die afspraak werd natuurlijk eerst een paar keer verzet en niet nagekomen (lees: er kwam niemand opdagen), standard operating procedure bij Welzorg. Toen de monteur er eindelijk was, zei hij: “Wij installeren deze stoeltjes nooit.” Om vervolgens 20 minuten lang met zijn neus in de gebruikshandleiding te verdwijnen. Het leek wel of hij met een IKEA bouwpakket aan de slag was geweest, toen hij klaar was had hij namelijk nog wat onderdelen over…
Helaas was de man al vertrokken toen Bommel thuis kwam. Toen ik haar in de stoel wilde zetten, voelde ik de rompsteuntjes tegen haar rug botsen. Ja hoor: te klein! Ik heb de steuntjes eruit moeten halen om Bommel überhaupt in de autostoel te kunnen zetten. Ik wist even niet of ik keihard moest lachen of huilen. Dit meen je toch niet, hebben we ein-de-lijk die freaking stoel, is het kreng te klein!

Er komt niemand
Er is inmiddels een grotere autostoel aangevraagd. 3 x raden? Juist, die is er nog steeds niet en we zijn alweer 2 maanden verder. Ik moest de zoveelste middag van 12.30 – 17.30 uur vrijhouden. Toen ik rond 15.30 uur nog niemand had gezien, belde ik Welzorg: “Maakt u zich maar geen zorgen mevrouw, de monteur is onderweg en zal zeker nog bij u komen vanmiddag.” Tot het 18 uur was en ik nog steeds niemand had gezien. Ik bel opnieuw: “Nee mevrouw, er komt vandaag niemand meer. De levering is geannuleerd. Ik kan alleen niet zien waarom, er is niets vastgelegd in ons systeem. Over 1 week wordt u gebeld om een nieuw moment te plannen, want ik kan nu geen nieuwe afspraak met u maken.”

Afhankelijk
En daar heb ik het dan ‘gewoon’ mee te doen. Niks wat ik op dat moment zeg of doe, zorgt ervoor dat die stoel er alsnog komt of sneller komt. Niks. Bommel en ik zijn totaal afhankelijk van een organisatie die het iedere x opnieuw af laat weten. En dat feit vind ik zo ontzettend kwalijk. Ik hang op. Bommel zit naast me in haar kinderstoel en kijkt me stralend aan met haar onbevangen, open blik. Dat is het moment dat ik ontvlam. “Ja natuurlijk mop, we rijden nog wel een paar weken langer door met die stomme, klote autostoel waarin je veel te krap zit omdat ‘ie te klein is. En waarin je heen & weer schuift als ik door de bocht ga, omdat de stoel los schiet van de vergrendeling.”

Onbegrijpelijk
Onbegrijpelijk! Er heeft dus de hele dag een monteur rondgereden met onze autostoel in zijn bus. Die monteur was ingedeeld hier in onze regio. En terwijl hij om 15.30 uur nog in aantocht was, is hij einde dag met onze stoel nog steeds in die bus teruggereden naar waar hij vandaan kwam, waarom? Als ik niet een 2e keer had gebeld, dan had ik dit niet eens geweten. Want informeren doen ze je in dit soort situaties niet, dat is namelijk ook standaard bij Welzorg. Deze organisatie vindt het heel normaal om mensen ontelbare keren 5 uur lang thuis te laten wachten en vervolgens zonder bericht niet op te komen dagen.

Hierna ben ik nog maar even alle contactmomenten en mails in een schema gaan zetten. Dan heeft tenminste één van ons tweeën een kloppend dossier, want ook dat blijkt voor deze organisatie die claimt ‘u verder te brengen’ teveel moeite.