Zomer (3): Op goed geluk; onze 1e zomervakantie

Na alle tips rondom zomerse Musthaves en de vakantiechecklist, hierbij het verhaal van onze 1e zomervakantie met Bommel: 

Je kunt er echt aan toe zijn. Vakantie. Eerst lijkt het nog mijlen ver weg, vervolgens worden het maanden en dan ineens ga je over een paar weken lekker weg. Heerlijk om alles even achter je te laten en te “cocoonen” met je gezinnetje. Als je een zorgintensief kindje hebt is op vakantie gaan echter geen vanzelfsprekendheid.

Toen Bommel net geboren was en nog in het ziekenhuis lag, was ik er nog helemaal niet mee bezig. Eerst maar eens zien of we dit overleven. Uiteindelijk kwam de dag dat ze mee naar huis mocht. Zij het met de nodige toeters en bellen (lees: sonde, saturatiemonitor, medicijnen), maar ze was thuis. Op zich al een mega stap natuurlijk. Vervolgens wenden we aan deze situatie. Zo leefden we en leven we nog steeds. Stapje voor stapje. Als je de ene horde overwonnen hebt, dan komt er ruimte om de volgende horde aan te gaan. En zo kwam ook de eerste zomer steeds dichterbij. Tot op een gegeven moment bij ons de vraag rees: kunnen we eigenlijk wel op vakantie? Voor ons was het antwoord: ja! Ondanks dat die keus voor ons goed voelde, was het wel een hele spannende. Ik had af en toe momenten dat ik heel erg twijfelde en onzeker was. Kunnen we dit wel? Wat als er iets gebeurd? Wat moeten we regelen? Maar toen de kinderarts zei dat ze niet zou weten waarom wij niet weg zouden kunnen met Bommel, hebben we geboekt. Noord Frankrijk. Een paar uurtjes rijden, zodat we zo weer terug zouden kunnen zijn als dat nodig was. Een voorrecht; besef ik me erg goed. Niet iedereen is het gegeven met hun zorg intensieve kindje op vakantie te kunnen; helaas.

Waar is het ziekenhuis?
Het is voor het eerst dat ik naast het zoeken naar een leuke vakantiebestemming, ook meteen heb uitgezocht waar het dichtstbijzijnde ziekenhuis was… Medisch paspoort, douane verklaringen voor spuiten en medicijnen, een Frans tekstje met uitleg over Bommel haar medische situatie en zelfs urinetest strips in verband met steeds terugkerende blaas- en nierbekkenontstekingen gingen mee. Een mobiele ziekenhuispost is er niks bij!
Enigszins gespannen, maar vol goede moed gingen we op weg. We zijn slechts 4 dagen van de 14 in Frankrijk geweest, om via het ziekenhuis van Orléans weer huiswaarts te gaan. Een nierbekkenontsteking bij Bommel deed onze vakantie de das om. Heel erg naar, maar van alle dingen die hadden kúnnen gebeuren… De keus voor een ziekenhuisopname in Frankrijk, of met een shot antibiotica binnen 24 uur in Nederland te moeten zijn, was uiteraard geen keus. Naar huis. Grote zus Fiene snapte er niks van. Ze heeft in de auto heel erg gehuild want we waren net pas op vakantie. Dan breekt je hart. Ze moet al zoveel inleveren ten behoeve van haar zusje, en nu ook nog onze “quality time” van twee weken met haar. De vakantie was geen vakantie meer.

Nu kan ik me voorstellen dat jij je misschien afvraagt wat we dit jaar gaan doen na deze vuurdoop. Nou, ‘gewoon’op vakantie. Papparassen mee, toeters en bellen inladen, ski box volproppen en gaan. Spanje here we come! Op goed geluk…