3 jaar Mantelmama
Ik zie mezelf nog zitten aan onze keukentafel, nu 3 jaar geleden. Ik hoorde van mijn zus (bedankt zus!) over bloggen. Bommel was toen 9 maanden oud en ik was aan het nadenken over een manier waarop ik mijn gevoelens een plek kon geven. En ook wilde ik alle informatie en tips die we kregen in ‘onze’ 3 ziekenhuizen ergens bundelen. Als wij het zorgwiel aan het uitvinden zijn, dan zullen andere ouders dat misschien ook wel aan het doen zijn; dacht ik. ’s Nachts had ik ineens de naam. Twee dagen later stond het er: Mantelmama.
Nog steeds is Mantelmama voor mij bittere noodzaak. Het is mijn uitlaatklep. Mijn hobby. Mijn passie. En het is nog steeds heel erg persoonlijk. Het is mijn bijzondere link met mijn lieve Bommel. En met de wending in ons leven die zij met haar komst heeft gebracht. Het is de meest pittige wending die ik ooit meegemaakt heb, maar ook de meest waardevolle. Cliché, maar waar. Door haar ben ik gaan schrijven en heb ik mijn passie hiervoor herontdekt. Door het schrijven ben ik in contact gekomen met bedrijven, stichtingen en met heel erg veel mede-Mantelmama’s en papa’s. En er komen hierdoor een hele hoop belevenissen op mijn pad die ik anders niet had gehad. Wat dat met me doet, is erg lastig op papier te zetten. Het is in ieder geval heel bijzonder. Een verrijking!
Tam Tam
Toen, aan de keukentafel, heb ik nooit bedacht dat ik gemaild zou worden met persoonlijke verhalen, met vragen om advies, met vragen om ervaringen met onderzoeken, met steunbetuigingen, met herkenning en met tips. Want, ook dit is wat het voor mij zo bijzonder maakt. Mantelmama is niet passief. Ik lees ook alles van jullie! Al jullie mails, privéberichtjes, tweets en reacties. En daardoor leer ik ook nog steeds. Jullie ervaringen steunen mij in ons avontuur met Bommel. De tips die jullie mij geven probeer ik uit, of geef ik door aan een ouder die er mogelijk iets aan heeft. Soms vind ik het net een moderne, zorgintensieve tam tam!
Elkaar (her)kennen
De meesten van jullie heb ik nog nooit ontmoet en ook al is het ‘cyber contact’, het is echt contact. Waardevol. Het gaat immers over ons meest kwetsbare en waardevolle bezit: onze kinderen. Toch bijzonder om hele emotionele (& daardoor intieme) dingen te delen met andere ouders die je niet kent. Best gek, als je erover nadenkt. Maar toch zijn we ook bekenden van elkaar. We (her)kennen elkaars blijdschap, verdriet, frustraties, trots en zorgen. Wij hoeven elkaar niet uit te leggen waarom de kleinste mijlpaal tot de grootste vreugde kan leiden en waarom slechts 1 telefoontje alles op zijn kop kan zetten. En dat is Mantelmama voor mij óók: mijn link naar de zorgintensieve wereld en al zijn prachtige, unieke bewoners.
Ontzettend bedankt voor het volgen van Mantelmama!
