Studio 100 x 100

“Ja dat is prima, aan de linkerkant van het podium met voor mij een stoel naast haar. Nee, geen rolstoel voor haar, dat belemmert het zicht enorm. Ja ik wil graag aan het gangpad, mocht ze overprikkeld raken kan ik er snel uit. Geen mogelijkheid tot liggende verzorging? Dan neem ik de gok maar dat ze dat niet nodig heeft. Ja de parkeerplaats moet ik inderdaad twee weken van tevoren even reserveren dat las ik op de website. Ja ik heb inderdaad een grote bus ja. Nou, tot dan we hebben er zin in, bedankt!”

Tekst: Marie-José Schelvis

‘We’ hebben er zin in, was nogal enthousiast. ‘Ze’ heeft er zin in. Ik hoopte stiekem dat ik deze Studio100 fase wel ontgroeid zou zijn inmiddels. Ik heb de meiden van K3 denk ik een stuk of vier keer mogen aanschouwen, met een (gezonde) peuter/ kleuter. Ik ging met Bente op in de massa en we dansten en zongen mee met de formatie met Josje nog. Musicals hebben we gezien en zelfs ook nog de nieuwe K3. Ik vond die concertjes met Bente altijd een feestje. Ik was een ‘gewone’ moeder die ‘gewoon’ naar een voorstelling gaat. Geen gestaar. Alleen maar lol. En we zaten vol in de doelgroep natuurlijk. Wat was ik blij dat Bente er op een gegeven moment klaar mee was: “Nee hoor mam, ik vind het nu niet leuk meer!”

Leugentje
Elin heeft altijd een hekel gehad aan K3. Gehad. Helaas heeft ze de nieuwe K3 omarmd en wil ze er nu zelf ook heel graag naartoe. Paw Patrol Live, Peppa Pig Live, Bumba Live; ik heb haar aangehoord en ook wel eens gekeken of er nog kaartjes waren. Maar steeds met zweet in mijn handen niet gekocht. Met soms een leugentje, hoe erg, ‘Sorry Elin, maar er zijn geen kaartjes meer’. De berg was gewoon te hoog voor me.
Wat moet ik daar, met mijn 15 jarige puber, tussen schreeuwende peuters en jonge ouders? Die er veelal voor het eerst zijn of misschien een tweede keer. Ik heb alles al gezien. Wijzende vingertjes naar dat meisje in de kleurige rolstoel. De meelevende blikken van de andere ouders. Ik heb er totaal geen zin (meer) in.

Toch maar gaan
Maar Elin wil zo graag. En wie ben ik om haar dat te ontnemen? Hoezo kan ik mijn schroom niet een paar uurtjes opzij zetten? Ik ga toch zelf ook naar concerten die ik leuk vind? Dus hup Marie, schop onder je kont en bellen voor die kaarten. Elin kan er niet zelfstandig heen. Ze wil ook graag de blauwe K3 jurk van Sinterklaas. Want ook die man is nog altijd heilig voor haar. Haar dat sprookje ontnemen kan ik ook niet.
Dus lieve 15 jarige puber, jij krijgt een K3 jurk (gelukkig hebben ze die ook voor volwassenen) en twee kaarten voor de K3 show van de Sint. Jouw mama vraagt een dosis zelfvertrouwen en positieve mindset in een potje (moet alleen nog even kijken waar je dit kunt kopen…). O Ya Lélé!

© afbeelding: Studio100
Marie-José is getrouwd met Patrick en zoekt inmiddels al 16 jaar haar weg in zorgenland. Haar jongste dochter Elin (16), helft van een tweeling (samen met Bente), is ernstig meervoudig gehandicapt. Het gezin van Marie-José vindt het erg leuk om buiten te zijn en ze fietsen, rennen en sporten erop los, ook met Elin en hond Charlie! Marie-José geeft graag kijkje in haar leven; alle ups maar ook downs. Zorgen, drukte, ziekte, maar ook – soms hele kleine – bijzondere momenten deelt ze hier.