Mantelmama bestaat 10 jaar!

Mantelmama bestaat dit jaar 10 jaar. Bommel ook. Al wordt zij alweer bijna 11. Er zit 9 maanden tussen haar geboorte en het ontstaan van deze site. 

Ik zie mezelf nog zitten aan onze keukentafel, 10 jaar geleden. Ik hoorde van mijn zus (bedankt zus!) over bloggen. Bommel was toen 9 maanden oud en ik was aan het nadenken over een manier waarop ik mijn gevoelens een plek kon geven. Ook wilde ik alle informatie en tips die we kregen in ‘onze’ 4 ziekenhuizen ergens bundelen. Als wij het zorgwiel aan het uitvinden zijn, dan zullen andere ouders dat misschien ook wel aan het doen zijn, dacht ik. ’s Nachts had ik ineens de naam. Twee dagen later stond het er: Mantelmama.

Herkenning, steun en begrip
Nog steeds is Mantelmama mijn uitlaatklep. Mijn hobby. Mijn passie. Het is mijn bijzondere link met mijn lieve Bommel. Door haar ben ik gaan schrijven. En dat heeft me veel mooie dingen gebracht. Niet in de laatste plaats het waardevolle contact met andere ouders, mede-Mantelmama’s en papa’s. De meesten van jullie heb ik nog nooit ontmoet en ook al is het ‘cyber contact’, het is écht contact. Het gaat immers over ons meest kwetsbare en waardevolle bezit: onze kinderen.
Het is toch bijzonder om hele emotionele (& daardoor intieme) dingen te delen met andere ouders die je niet kent. Best gek, als je erover nadenkt. Maar toch zijn we ook bekenden van elkaar. We (her)kennen elkaars blijdschap, verdriet, frustraties, trots en zorgen. Wij hoeven elkaar niet uit te leggen waarom de kleinste mijlpaal tot de grootste vreugde kan leiden en waarom slechts 1 telefoontje alles op zijn kop kan zetten.

Dankbaar 
In 10 jaar tijd heb ik precies 200 blogs geschreven. Over allerlei ups en downs met Bommel, over bureaucratie, leerlingenvervoer, verjaardagen, vakanties, hulpmiddelen, mijlpalen, zorgen, therapieën en over het voorkomen van dwang, pijn en angst bij kinderen in een medische setting. Maar er is natuurlijk maar 1 blog waar het allemaal mee begon: ‘En dan ineens ben je Mantelmama‘.

Toen, aan de keukentafel, heb ik nooit bedacht dat Mantelmama zou worden wat het vandaag de dag is. Ik ben er trots op, maar vooral dankbaar voor. Heel dankbaar.
Dank je wel dat je Mantelmama volgt!