Een punt zetten

Soms kan het zo fijn zijn om ergens een punt achter te zetten. Zo zet ik heel graag een dikke, vette punt achter dit jaar. Doei 2020! Maar middenin de storm, of middenin een tweede lockdown, kan het moeilijk zijn een punt te zetten. Op een van de moeilijkste momenten in mijn leven werd het me geleerd.  

Het was de tweede dag van Bommels ziekenhuisopname, vlak na haar geboorte. Het was vrijdagmiddag en het weekend brak aan. In die twee dagen is Bommel binnenste buiten gekeerd om er achter te komen wat er met haar aan de hand was. Het ‘enige’ wat we nog konden doen was wachten op de uitslagen. Ook de voorlopige uitslag van het DNA onderzoek. Wel of geen Down, dachten we toen nog. Hoe ga je dan in hemelsnaam het weekend in?!

Wat een arts ons adviseerde
Ons leven stond op zijn kop, we stonden stijf van de stress en we moesten wachten op de, wat we toen dachten, alles beslissende uitslagen. Ik dacht dat ik nooit meer zou kunnen ontspannen en het voelde alsof het jaren zou duren voor het maandag zou worden.
We hadden nog een laatste gesprek met de dienstdoende arts. Ik ben nooit vergeten wat ze ons adviseerde. Ze zei dat, hoe moeilijk het ook zou zijn, dat we toch moesten proberen voor nu een punt te zetten. ‘We hebben alles onderzocht bij Bommel wat we kunnen. Het is nu wachten. Maandag weten we meer. Bommel krijgt alle zorg die ze nodig heeft, probeer daarom nu een punt te zetten. Geniet dit weekend van haar en van jullie gezin, kangoeroe met haar en laat haar grote zus op visite komen. Probeer goed te slapen en wandel af en toe buiten.’ Het leek een onmogelijke opgave: een punt zetten. Genieten. Hoe dan?

De kunst van het loslaten
En toch, hoe we het hebben gedaan weet ik niet precies. Ik denk dat we de woorden van deze arts ‘gewoon’ opgevolgd hebben. We hebben alles gedaan wat ze ons adviseerde: knuffelen, kangoeroeën, huilen, lachen, Fiene meegenomen. Alles. En toen bleken we ineens een punt gezet te hebben. Ik weet nog dat ik me dat moment besefte, 8 jaar geleden. Tegen alle verwachtingen in hadden we alles losgelaten. Heel even.
En dat is precies wat ik jou ook wens. Dat je in staat bent om – middenin alle tumult en deze lockdown – voor nu een punt te zetten. Dat je los kunt laten wat was en wat nog komt. Dat je kijkt naar nu en dat je van dat moment kunt genieten en dat je daarin rust kunt ervaren. Al is het maar heel even.

Heb het goed met elkaar en, als je bij hetzelfde huishouden hoort, houd elkaar extra stevig vast in deze tijd.
Fijne feestdagen, lieve allemaal!