Ademen

Ik ben er nog. Ik heb mezelf niet in een ravijn gestort en ben geen alcoholist geworden. Ik zwerf niet op straat, na een bezoek aan de begraafplaats wandel ik netjes in een rechte lijn naar huis.

De afgelopen negen maanden ben ik alweer drie keer naar de kapper geweest. Er hangen nieuwe jurkjes in de kast. “Je ziet er goed uit”, zeggen de mensen soms. Ik ben niet verslonsd. Ik zorgde er altijd voor dat mijn tranen droog waren als er visite kwam. De tafel nam ik af en serveerde koffie met verse taartjes. De vaatwasser heb ik al tig keer in- en weer uitgeruimd. Al jouw waterijsjes die nog in de vriezer lagen, zijn nu trouwens op.

Een boek over jou
Op Netflix ontdekte ik nieuwe series en in de auto zong ik mee met liedjes die jij nooit hebt gehoord. Ik heb vergaderingen voorgezeten, interviews gedaan en een boek gemaakt (over jou!). Je had me moeten horen op de radio, hoe monter ik vertelde over mijn grote verdriet. Ik heb geknuffeld met je vader, tegen hem geschreeuwd, met hem gelachen. Er zijn al avonden dat jouw naam niet meer valt.

Altijd meekijken
Lieve Job, ik ben erin geslaagd jouw kamer niet te laten verworden tot een museum. De muren zijn inmiddels groen, op het nieuwe behang prijkt een pelikaan. En kijk, hier zit mama achter haar nieuwe bureau dit stukje te tikken. Door jouw raam zie ik de straat. De overburen hebben een andere auto, zie je? Het fotolijstje met de kleine jou erin heb ik laten staan, zodat je altijd mee kunt kijken. Ik ben blijven ademen. Naar mijn idee heb ik ruimschoots bewezen dat ik het kan, doorleven zonder jou. Dus als dit een test was, ben ik geslaagd. Kom nu maar weer gewoon naar huis.