Schoonmaken
Annemarie
5 september 2022

Schoonmaken

Dat ik maar wc’s moest gaan schoonmaken in Ter Apel, want daar zochten ze nog mensen voor. Het was een van de reacties op Twitter naar aanleiding van mijn column van vorige week. Daarin schreef ik over de dood van mijn zoon Job en het leven daarna.

Ik brak me het hoofd over die nogal onderbuikerige reactie. Hoe zou het schoonmaken van wc’s kunnen helpen tegen het verlies van een kind? Eerlijk: ik vind het geen vervelend klusje, het geeft een zekere voldoening – zeker als zo’n hokje na afloop lekker ruikt.
De fijne kneepjes van het toiletten poetsen leerde ik al jong van mevrouw Vink. Zij was de poetsvrouw in de tandartsenpraktijk waar mijn moeder als receptioniste werkte. Als kind liep ik in de vakanties graag mee met haar vrolijke schoonmaakronde. Hoogtepunt was het wc’tje achter de behandelkamer, dat mocht ik helemaal alleen doen. Borstel goed achter de randen haken, flink roeren met chloor en de hele pot afsoppen met een doekje. Daarna gezellig samen aan de koffie – ranja voor mij – met een koekje.

Job of job?
Mevrouw Vink is dood. Mijn zoon inmiddels ook. ‘Negen maanden zonder Job’, had ik geschreven op Twitter. ‘Ik heb mezelf niet in een ravijn gestort en ben geen alcoholist geworden.’ Daaronder hing de column. De meeste reacties waren hartverwarmend, maar ook een tweede en een derde meneer werden boos. ‘Overal zit men te springen om personeel en jij bent 9 maanden werkloos?’, typte er eentje met woedende vingers.
Toen pas begreep ik het. Ze dachten dat ik geen job meer had, geen baan. In plaats van te klagen, moest ik dus maar wc’s gaan schoonmaken in Ter Apel. Ik gaf een van de reaguurders mee dat hij beter eerst het stuk kon lezen voor hij me de les ging lezen. Dat maakte het alleen maar erger. Was ik maar op zoek naar een job. Een Job is onvindbaar, boze meneer.

595 x gelezen
6 reacties
A van Overveld schreef:

Wat verdrietig… verschrikkelijk

Marieke schreef:

Mijn god, hoe moeilijk is lezen. Het was een heel mooie column, direct uit jouw hart. Hij raakte mij heel diep. Pff, sommige mensen zijn echt stom.

Rianne schreef:

Wat treurig dat mensen het niet hebben begrepen en zo reageren. De column heeft mij wel diep geraakt, Annemarie! ??

Wendy van Raam schreef:

Wat kunnen mensen toch aanrichten. Laat maar gewoon gaan, helpt toch niets tegen. En wat een hartverscheurend verhaal. Ik wens je heel veel kracht.

Mieke schreef:

Onvoorstelbaar dat er mensen zijn die zo reageren. Wat een negatieve energie. Hopelijk lukt het je om dit naast je neer te leggen. Ik wens je in ieder geval alle moois toe.

Elise schreef:

Wat verdrietig en kwetsend zulke reacties, erg dat mensen zo snel reageren, zelfs als je ze erop attendeert.

Laat een reactie achter

Alle velden zijn verplicht; het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.