Rapport

Uit het schoolrapport van Job: ‘Op donderdagmiddag doe je een dutje in het lokaal.’ Er staat geen cijfer achter deze vaardigheid, maar ik vermoed dat Job er heel goed in is. Het nieuwe rapport is een van de leukste die mijn zoon ooit kreeg. Het bestaat uit foto’s met uitgebreide bijschriften. Onder het kopje ‘bewegingsonderwijs’ lees ik: ‘Je bent heel goed in het spel “Bal in de kast”. Je gooit dan vaak een pion om.’ Op de foto heft Job glunderend een soort skippybal boven zijn hoofd.

Tot vorig jaar bestond zijn rapport uit doelen met kruisjes erachter. Soms waren ze ‘behaald’, vaker waren ze ‘nog te behalen’ of ‘niet behaald’. Ik werd er weleens verdrietig van. Job zou nooit een ‘behaald’ halen voor de vaardigheid klokkijken, omdat hij het gewoon niet kan. Het zit er niet in. Die manier van rapporteren heeft de klas nu losgelaten. De focus ligt op de dingen die de kinderen wél kunnen. Op een van de plaatjes houdt Job een theedoek vast. ‘Je helpt graag met afdrogen’ staat er. Onder het kopje ‘rekenen’: ‘Je herkent alle getallen tot twintig.’ Bij ‘beeldende vakken’: ‘Wij helpen je bij het vasthouden van de kwast.’ Er had ook kunnen staan dat hij op zijn zeventiende nog steeds geen kwast kan vasthouden. Maar dat staat er dus niet! De formulering is alles.

Vanwege corona ging Job dit jaar maanden niet naar school. Een achterstand liep hij gelukkig niet op, want die had hij al. Namens Job laat ik het rapport zien aan iedereen die ons huis binnenkomt. Niet om te pronken met zijn uitmuntendheid, maar vooral om te benadrukken hoe het ook kan. Job zit er dan trots naast en kijkt naar de foto’s. De juf op zijn speciale school krijgt alvast een dikke tien.