Lief meisje

Ik hoop dat je nu ergens bent waar met liefde en aandacht voor je gezorgd wordt en waar je veilig bent. Je stond vandaag ineens aan onze deur. Als een geschrokken, verzopen katje. 17 jaar.

Je moeder had je uit huis gezet, zei je.
Je telefoon was geblokkeerd en je kon niemand meer bereiken.
Je verhaal was wat onsamenhangend. Je leek verward.
Je vertelde ook dat je zo uit school was gelopen, zonder jas.
Daar stond je, aan onze voordeur, helemaal verkleumd en kletsnat van de regen.
De vraag om hulp stond in je ogen.

Na wat praten vroegen mijn man en ik of je even binnen wilde komen.
Dan konden we kijken of we je konden helpen.
Een gok. Ik vond het spannend. We kennen je niet.
Voor jou ook spannend. Je hebt geen idee wie wij zijn.
Ik heb je een warme kop thee gegeven en een gevulde koek.
Je had nog niks gegeten vandaag.
We deden het enige wat we konden doen: we hielpen je om terug te gaan naar een plek die je kent en waar mensen zouden zijn die zich over jou zouden ontfermen.

Je vertelde dat je niet meer bij je moeder woont, maar bij haar vriend.
Je weet alleen niet goed of je daar kunt blijven.
Je hoofd zat vol, zei je. Veel stress. Je zit met veel vragen over je woonsituatie, vertelde je.
Op de vraag wie we voor je konden bellen, antwoorde je dat je een voogd hebt.
Dat je bekend bent bij de jeugdbescherming en dat je voogd daarbij hoort.

We hebben met hen contact gezocht en uitgezocht op welke school je zit.
Door wat er vandaag is misgegaan in jouw koppie kon je daar zelf even niet meer op komen.
Met jouw contactpersoon van de jeugdbescherming spraken we af wat de volgende stappen zouden zijn.
Je wilde graag terug naar school. De plek waar je van weggelopen was toen het je te veel werd.
De stappen die we afspraken gaven jou overzicht en zichtbaar iets meer rust.
We brachten je terug naar je school.
Je werd heel warm onthaald.
Geen verwijten, maar warmte.
Ik denk dat dat ook was wat je nodig had.
Alleen door rust terug te brengen kun je wat orde scheppen in jouw hoofd.
Je hoofd. De plek waar het vandaag misging en waardoor je uren in de regen hebt gelopen.
Hebt aangebeld bij huizen waar niemand was. Tot je bij ons kwam.

We hadden tot dat moment geen idee wat jouw situatie was.
We dachten wel dat je gezinssituatie niet altijd zo fijn is voor je
en dat er de nodige problemen spelen.
Dat maakten we op uit de beetjes die je vertelde en door het gesprek met je voogd.
Een moeilijke situatie waar jij mee worstelt en die voor veel onrust zorgt.

Je school blijkt een VSO (Voortgezet Speciaal Onderwijs).
Mijn lieve Bommel zal daar over 2 jaar ook naartoe gaan, waarschijnlijk.
Ben je dan misschien LVB (Licht Verstandelijk Beperkt)?
Of heb je een andere niet direct zichtbare aandoening?
Het zou je manier van doen wel wat beter kunnen verklaren.
En ook dat dingen in jouw hoofd net iets anders lijken te werken.
Dat pikten mijn man en ik vrij snel op.
En dan misschien ook nog een minder liefdevol thuis, zonder houvast en structuur?
We zullen het waarschijnlijk nooit weten.

We hadden echt met je te doen.
Ik ben blij dat we je terug hebben kunnen brengen naar een veilige en vertrouwde plek.
Daar waar jij het kent en waar jij wordt gekend.
Ik hoop dat je oké bent en dat je vannacht lekker kunt slapen.
Het was een enerverende dag!
Spannend voor ons allebei.
Ik wens je alle goeds en ik hoop dat je de duidelijkheid krijgt en de houvast waar je zo naar op zoek lijkt te zijn.
En vooral liefde en geborgenheid. Je lijkt al tijden zonder te leven.
Het ga je goed, lief meisje.
Er zijn mensen die om je geven.
Ook al zijn we vreemden van elkaar.