Voor altijd klein

We zijn de zolder aan het uitmesten. Ik heb vandaag je boxpakjes een nieuwe bestemming gegeven. Die handige met knoopjes overal, zodat de kabel van je sonde en saturatiemonitor er doorheen konden en niet in de weg zaten. Ik kwam ook de doos tegen waar je saturatiemonitor in heeft gezeten. De fleecedoeken die je warm hielden toen je dat zelf nog niet kon, die kan ik nog niet wegdoen. Nodig heb je ze niet meer. Je bent ze letterlijk en figuurlijk ontgroeid. Daar ben ik dankbaar voor. 

Na het door mijn handen laten gaan van al deze herinneringen wil ik je het liefst bevriezen in de tijd. De tijd nu stoppen. Net voordat je een echte tiener wordt. Het gaat ineens te hard. Nu ben je nog klein. Officieel klein. Officieel schattig.
Terwijl dit door mijn hoofd schiet, zit ik met jou op de bank te knuffelen en voel je aan mijn handen. Ik voel jouw zachte spekhandjes over mijn huid. Babyzacht. Niks geen tienerhuid. Nog steeds klein en toch al zo groot.

Alle tijd 
Je houdt van stoeien en knuffelen. Je brabbelt en maakt geluiden hard en zacht. Jouw pure en open blik vangen me. Als ik de tijd nu kon stoppen zou je niet te groot worden voor iets. Dan zouden alle kansen nog steeds openliggen. Toen je met 2,5 week oud in het ziekenhuis kwam, leken die 1e 10 jaar nog lang. Zó ontzettend lang. Alle tijd hadden we. Alle tijd had jij. Een wereld vol mogelijkheden binnen de beperkingen die je hebt. Omrollen, kruipen, misschien lopen en/of praten, een beetje of misschien wel veel zelfredzaamheid, alles kon nog komen. Alles stond nog open. Gaat alles nu dan dicht?
Ik wil nu stoppen. Voordat ze echt en officieel voorbij zijn, die 10 jaar. Dan is alles wat je nog niet kunt nog steeds legitiem. Dan houden we het gapende gat in jouw ontwikkeling toch nog een beetje compact. En blijft de fantastische, speciale basisschool waar je nu zit nog eens 10 jaar jouw plek. Je lijkt nu pas uit je schulp te kruipen, op sommige fronten. Je ontwikkelt je nog steeds. Zo bijzonder fijn en knap!

De komende 10 jaar
Wat de komende 10 jaar gaan brengen, ik weet het niet precies.
Van basisschool naar ?
Van kindzorg naar volwassenzorg (ik houd mijn hart vast…).
Van beschermd en geliefd bij ons wonen naar ?
Van kinderlijf naar tienerlijf naar volwassen vrouw.

Hoe laat je een tiener van ongeveer 1 jaar oud los?
Ik heb het antwoord niet. Nog niet.
Ik wil het niet.
Kunnen we voor altijd zo?
Altijd wij. Altijd jij.
Voor altijd klein.