Wagenpark

In onze tuin staan fietsjes in allerlei soorten en maten. Ons hele ‘kinderwagenpark’. Ik zie het 1e loopfietsje dat we voor Fiene kochten. Wat heeft ze daar op gescheurd zeg! En ik zie de mooie, roze meisjesfiets die we haar gaven toen ze 4 werd. Op de vraag of ik ‘even’ wil zeggen welke fietsjes we wegdoen heb ik, na het zien van dat fietsje, ‘even’ geen antwoord…

Ik zie de speelgoed grasmaaier, de poppenwagen, de step, de kleine wipwap, het kinderpicknick tafeltje en dus ook de fietsjes. Alles hebben we bewaard. Zeker toen we wisten dat we een 2e kindje zouden krijgen. Voldoende om later lekker mee te kunnen spelen…! Nu ik ernaar kijk, denk ik bij veel dingen: dat kan wel weg. Bommel is niet in staat om ermee te kunnen spelen of om erop te kunnen zitten. En tegen de tijd dat dit wel zo zal zijn, is ze al veel te groot.

Kortsluiting
Maar bij dat roze fietsje blijf ik steken. Ik staar er naar en krijg het behoorlijk warm. Moet ik hier nu al over beslissen? Ineens besef ik me namelijk dat Fiene deze fiets voor haar 4e verjaardag kreeg. Bommel is nu ook 4. Daar had ik niet eerder aan gedacht. Maar nu ik hier sta en een knoop door moet hakken, krijg ik ineens een knoop in mijn buik. Wat zegt het als ik dit fietsje nu weg doe? Wat zou Bommel daarvan denken? Doe ik haar dan tekort? Kortsluiting in mijn hoofd! Afscheid nemen van wat er voor mijn neus staat, valt me onverwacht zwaar.

Werktuig
Ik weet echter dat er een heel nieuw ‘wagenpark’ voor Bommel in aantocht is. En daar kijk ik wel naar uit, merk ik. Toen de Caddy (loophulpmiddel) en de Bello (aangepaste kinderstoel) hier onlangs naar binnen rolden vond ik dat prima. En als de aangepaste autostoel er is, vind ik dat ook fijn. Het enige waar ik niet naar uitkijk is de Flamingo. Aan de ‘kekke’ naam ligt het niet, zoals je merkt…! Ik moet dan ook denken aan die sierlijke, roze vogel. Maar als ik de foto zie… Jeetje wat een deprimerend uitziend werktuig! Muisgrijs, van top tot wiel en puur functioneel: om mee te douchen & badderen. Niemand die bedacht lijkt te hebben dat hier jonge kinderen veel spetterplezier in gaan beleven. En als Bommel ooit zindelijk zou worden, dan kan ‘ie als klap-op-de-vuurpijl ook als toiletstoel fungeren. Joepiedepoepie…

Maar oké, het is allemaal om Bommel en ons te helpen. Dus, kom maar door met die grijze vogel op wielen. Maar dat mooie, roze fietsje houd ik nog even. Al is het maar voor een beetje extra kleur in ons zorgintensieve wagenpark!