De 7 ‘acts’ van mijn Zorgintensieve Super Kid
Afgelopen vrijdag was de grote finale van Super Kids op tv. Ik heb, samen met Fiene, de meest prachtige acts voorbij zien komen. Bewonderenswaardig wat deze kinderen showen. Turnen, schaatsen of ballet; alles op top niveau. Dat zette me aan het denken over Bommel. Lopen kan ze nog niet, maar in mijn ogen is zij niet minder Super dan de kids op tv. Want wat zij al kan, is nog veel ‘Superder’!
De Super Kids die ik heb gezien beschikken over dezelfde eigenschappen: doorzettingsvermogen, een ijzeren discipline en een sterke wil. Ook moeten ze oefenen, oefenen, oefenen. Zo ook onze zorgintensieve schat. Veel mensen staan er niet bij stil, maar voor Mantelmama’s als ik gaat er een wereld aan mogelijkheden, hoop en potentie schuil achter elke kleine geleerde handeling of opgedane vaardigheid die een kindje als Bommel laat zien. Daarom presenteer ik u met grote trots de 7 ‘acts’ van Bommel:
Drinken uit een tuitbeker. Het feit dat ze door heeft hoe zo’n beker werkt is echt een mirakel! Snappen hoe iets werkt is namelijk een uitdaging voor Bommel. Het betekent: minder zorgen om de vocht intake & dus weer een stap dichter bij het verwijderen van haar MIC-KEY button (sonde). Ze morst alleen vaak wel zoveel dat ze daarna droge kleren aan moet, maar kniesoor die daar op let!
Tijgeren. Jawel, tijgeren!!! Soms is het er 1, maar soms zijn het 3 hele tijgers. Wat een klasse en doorzettingsvermogen laat dat droppie zien om bij een speeltje te komen. Ga zelf maar eens op je buik schuiven met een siliconen button die door je buikwand steekt…
Eten! Dat beschouw ik nog steeds als een Super Act. Dat ze gepureerd, vloeibaar voedsel lepelt in plaats van kunstmatige sondevoeding door de sonde. Zelfs 1 jaar na de NoTube therapie verveelt het nooit. Zeker niet als ze ongeduldig zit te jengelen om eten, tot de 1e lepel naar haar mondje komt. Hoe harder ze jengelt, hoe vrolijker ik word…
Hoofdact van dit kleine Super Kindje vind ik toch wel dat ze er is. Ze heeft een paar keer een keuzemoment gehad in de 1e maanden van haar leven. Overduidelijk koos ze iedere keer weer voor: Leven. Geruststellend voor ons als haar ouders dat ze op zo’n jonge leeftijd al in staat is de juiste keuzes te maken!
Knuffelen. Sinds kort word ik helemaal fijngeknepen als ik Bommel optil of draag. Haar armpjes om mijn nek. Wang tegen wang. Hoe ze heeft ontdekt dat knuffelen zo werkt weet ik niet, maar het is “the best feeling ever”. Dat ze af en toe haar nagels in mijn nek zet zullen we maar snel vergeten…!
Aftasten. Sinds een paar dagen DE nieuwe act. Bommel steekt haar handjes en armpjes uit en wil alles aanraken. Muren, deuren, deurklinken, sleutels. Ik kan me voorstellen dat je nu denkt: “Eh, wat?”. Maar door zijn kleinheid is dit gewoonweg heel groots. We hebben het hier namelijk over: van baby naar dreumes – van eigen cocon naar de wereld om je heen – contact maken – voelen & aanraken. Met haar sensorische issues is dit echt Super knap!
Staan. Schreef ik een maand geleden nog dat Bommel voor het eerst 5 minuten in een sta-tafel had gestaan. Inmiddels staat ze 10 hele minuten in dat ding. Topsport in zijn hoogste vorm. Cirque du Soleil eat your heart out!
In mijn ogen zijn deze ‘acts’ rasechte Super Acts. Er is zoveel in te zien: ontwikkeling, vooruitgang, hoop, contact, communicatie en het overwinnen van angsten. En dat allemaal omdat mijn lieve schat beschikt over een ijzersterke wil en het doorzettingsvermogen van een topsporter. Een Super Kid. Met een hele grote, dikke, vette S!
