Mantelfamilie
– Vandaag is het de Dag van de Mantelzorg. Tijd voor een ode aan de Mantelfamilie! –
“It takes a village to raise a child.” Dit Afrikaanse spreekwoord is denk ik voor veel gezinnen waar. Ikzelf als rasechte perfectionist en overtuigd “alles-alleen-kunner” had niet verwacht dat dit ook voor ons gezin zou gaan gelden. Maar zelfs ik kwam er al snel achter dat wat ons overkomen is niet alleen te doen is. En dankzij onze mantelfamilie hoeven we dat ook niet!
Klein gebaar, grote betekenis
Een mantelfamilie is er in alle soorten en maten. Ouders, broertjes, zusjes, Opa’s, Oma’s, ooms, tantes, vrienden, verplegers, begeleiders, etc. Ieder draagt op zijn of haar manier een steentje bij of is tot steun. Soms in de vorm van een “hart-onder-de-riem-e-mail”, een luisterend oor, door op te passen of door simpelweg de strijk te komen doen. Voor de een misschien een klein gebaar, voor de ander van grote betekenis.
Alles wat er met Bommel gebeurt overkomt niet alleen ons. Het overkomt alle dierbaren die dicht om ons heen staan. Ze leven mee, maken zich ook zorgen en willen het beste voor ons en voor haar. Reisafstanden lijken geen obstakel meer te vormen en zelfs dingen aanleren om daadwerkelijk een stukje zorg voor Bommel over te nemen zijn geen probleem. Heel waardevol, liefdevol en bijzonder!
Mantelbroertjes en mantelzusjes
Een status aparte in dit geheel hebben toch wel de mantelbroertjes en mantelzusjes wat mij betreft. Zij verdienen een hele speciale plek in de Mantelfamilie. Samen met het zorgintensieve kindje in een gezin zijn zij toch de absolute kanjers! Als er een broertje of zusje bij komt moeten zij zich al aanpassen. Ze zoeken opnieuw naar hun plek in het gezin. Horen ze er nog steeds bij? Worden ze nog gezien? Als er dan ook nog een kindje met extra zorg in het gezin komt, vergt dat nog meer aanpassingsvermogen van ze. Ontzettend knap hoe flexibel ze hier vaak in blijken te zijn.
Fiene: Grote Zus!
Bij Fiene vind ik het heel ontroerend om te zien hoe zorgzaam ze voor Bommel is. Ze is ontzettend trots op haar zusje en wil haar aan iedereen laten zien. Nog steeds. Ze heeft goed onthouden dat wij die kans niet hebben gehad in het begin. We hebben geen kraamvisite gehad, geen beschuitjes gesmeerd. Niks. Ook was er heel lang geen bezoek toegestaan; behalve directe familie. En dat weet Fiene maar al te goed. Nog steeds kunnen we niet weg zonder dat ze zeker weet dat Bommel ook meegaat. Anders zijn we niet compleet. Geen jaloers trekje te bekennen, alleen maar liefde voor haar zusje. Wat ben ik apetrots op haar!
Lieve allemaal, dit bericht is voor jullie. Omdat jullie door grote of kleine gebaren, direct of via anderen, laten weten dat jullie er voor ons en Bommel zijn. En dat jullie aan ons denken. Hartverwarmend!
– Je dankbaar voelen maar het niet tonen,
is zoals een cadeau inpakken en het niet geven. –
William Arthur Ward
Bij dezen!
